Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) bardzo nie lubię pakowania, bo wtedy wydaje mi się, że naruszam jakiś ład rzeczy - wynosi się z sobą jakąś cząstkę domu na zewnątrz i nigdy już ona nie powróci. A zatem każde pakowanie zubaża o coś dom. O co, tego nie wiem, bo przecież wszystkie zebrane przedmioty przywozi się z powrotem, a jednak za każdym razem, gdy wracam do domu z wakacji, wydaje mi się inny, czasem piękniejszy, czasem brzydszy, ale zawsze jakiś nowy i obcy.

Zarosła rzęsą i nenufarami rzeka, błękitne niebo, bzykanie owadów, zapach nagrzanej słońcem mięty - wszystko to stało się dla mnie czymś wzruszająco pięknym i odkrytym na nowo. Zapragnęłam tę chwilę zatrzymać na zawsze, aby nie umknęła z pamięci, nie zapodziała się gdzieś w mojej powakacyjnej codzienności, jak tyle innych momentów, które wydawały mi się kiedyś godne zapamiętania. Ale ta chwila była szczególna.

Każdy człowiek chce się przedstawić lepszym, niż jest w rzeczywistości.

Życie jest najpiękniejszą przygodą, która została podarowana człowiekowi.

Nie żyje się z pieniędzmi, lecz z człowiekiem, majątek można stracić, a człowiek pozostaje.