Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) nie ma potrzeby spoglądania na podświadomość jako na przerażającą, superpotężną, freudowską fontannę destrukcyjnej "wiedzy". Jest ona tak naprawdę bazą przechowywanych programów, której funkcja jest ściśle związana z odczytywaniem sygnałów środowiskowych i reagowaniem według trwale wpisanych programów behawioralnych, bez żadnych pytań i bez żadnych osądów. Umysł podświadomy jest programowalnym "twardym dyskiem", na którym zapisywane są doświadczenia naszego życia.

Są dwie wiadomości - dobra i zła. Zła wiadomość brzmi: czasy cywilizacji, jaką znamy, dobiegają końca. A teraz dobra wiadomość: czasy cywilizacji, jaką znamy, dobiegają końca (s. 321).

W pewnych przełomowych momentach cywilizacja staje przed wyzwaniami, w których obliczu stare odpowiedzi przestają wystarczać. W takich chwilach ludzie sięgają po nowe, bardziej funkcjonalne sposoby objaśniania świata. Dzisiaj społeczeństwo zdaje się znajdować w takim właśnie miejscu. Jesteśmy o krok od przyjęcia nowego obrazu świata, ale jeszcze tkwimy po uszy w starych metaforach i starych metodach objaśniania rzeczywistości (s. 89-90).

Dziś cały nasz gatunek staje przed podobnym wyborem: stara opowieść albo życie. Tę pierwszą dobrze znamy: to historia wojen, waśni, wyzysku i nieufności. Przed nami jednak rysuje się inna, nowa opowieść, kryjąca w sobie klucz do ocalenia naszego gatunku. Czy stoczymy się w przepaść wraz z naszą starą opowieścią, czy też zmądrzejemy i podniesiemy się, opowiadając sobie nową?
"Robienie wciąż tego samego i oczekiwanie za każdym razem innego wyniku" to definicja szaleństwa. Dlatego pozwalamy sobie zadać prowokujące pytanie: co by było, gdyby nasz szalony świat oprzytomniał? (s. 89).