Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek zawsze jest tym, z czym walczy, a zwłaszcza tym, czym za nic w świecie nie chciałby być.

Gdybym mógł przekształcić moje myśli w czyn, Pani leżałaby w grobie, a ja siedziałbym w więzieniu.

W sercu / Każdego człowieka / Siedzi więzień / Żałośnie / Jęczący.

W roku 1966 Cioran postanowił przybić na drzwiach kartkę z następującym ostrzeżeniem:
Każda wizyta jest agresją.
albo:
Nie wchodźcie, bądźcie miłosierni.
albo:
Każda twarz mi przeszkadza.
albo:
Nigdy nie ma mnie w domu.
albo:
Przeklęty, kto dzwoni.
albo:
Nikogo nie znam.
albo:
Niebezpieczny wariat.

Miłość jest pozorem, poza czasem.

Pogodziłbym się z sobą tylko tego dnia, w którym przyjąłbym śmierć z oczywistością równą jedzeniu kolacji w mieście.

Jeśli nie istnieje substancja wewnętrzna - wszystko jest powierzchowne.

Nie potrafię zmienić mojego widzenia świata, w każdym razie nie uczynię tego wcześniej, nim świat się nie zmieni.

Życie to zawieranie kompromisów. Podejrzany jest każdy, kto nie umiera z głodu.

Wszystko, co ludzie dotychczas stworzyli, wszelka mądrość, nauka, religia, to tylko złudzenie, marzycielstwo, oszukiwanie samych siebie.

Człowiek to przygoda. Przygoda nie może się dobrze kończyć. Wydaje mi się, że człowiek skończy się wówczas, gdy wynalezione zostanie ostatnie lekarstwo. Można sobie wyobrazić, że pewnego dnia uda się nauce pokonać wszelkie choroby – to właśnie o to rozbije się ludzkość.

Był to błysk, lecz oślepiający i intensywny, prawie nie do zniesienia, choć połączony z wrażeniem niesłychanego szczęścia.

To człowiek dość pogodny, któremu elegancki sceptycyzm nie przeszkadza w negowaniu sensu życia podczas obiadu przy butelce Pouilly Fume. Cioran lubi się śmiać. Najprzyjemniejszy znany mi paradoks, który stał się ciałem. Opowiadał o poważnej, grożącej śmiercią operacji. Nieco grubiańsko spytałem: „Ale przecież śmierć nie powinna przerażać Ciorana?”. Uśmiechnął się lekko: „No, wie Pan, chciałoby się jeszcze trochę poprzyglądać tej komedii.