cytaty z książek autora "John Cage"
Nic / nie mam do powiedzenia i mówię nic / i to jest poezja.
By studiować / muzykę mamy czasu / w bród, / żeby żyć nie mamy nawet / jednej chwili. / Bo życie to jest / każda chwila. / Nieprzerwanie.
Sporo ludzi tkwi w przeszłości i każdy rząd / jest przykładem kompletnego / anachronizmu / który nie odpowiada potrzebom / naszej / ewolucji chociaż liczba ludzi / narasta wszyscy żyjemy / na jednym obszarze jest jedna planeta / i / nie ma żadnej / różnicy / w istocie / pomiędzy / tym co się przydarza / niektórym ludziom a tym co się przydarza / wszystkim innym / cokolwiek się przydarza jest / wspólne nasze kłopoty / nie różnią się / między sobą / są identyczne / globalne / skuteczne oczyszczenie / powietrza i wody / dostatek pożywnej / żywności / i dostarczenie jej tam / gdzie jest potrzebna czy choćby tylko / poszukiwana / dla każdego / zapewnione / schronienie / doprowadzenie energii / wszędzie tam / gdzie się jej potrzebuje / te wszystkie problemy są wspólne / rozwiązać możemy je najłatwiej / dając sobie spokój / z segregacją / obszaru świata / na 153 odrębne / śmiertelnie / destruktywne / narody / i arsenały / ktoś taki jak / r. buckminter fuller / ujmował tę alternatywę / przeciwstawiając / sobie słowa / śmierciodajność życiodajność / fullera nie ma już wśród nas / ale bardziej niż kiedykolwiek / świat / potrzebuje jego myśli właśnie teraz / ona jest wciąż tak / żywa jest / w jego pismach / w jego projektach / nie zapominajmy gdyż musimy kontynuować / to dzieło.
Kiedy coś zdarza się względem czegoś / innego, wcześniej czy później wszystko się zmieni / choć w istocie rzeczy nic o trwałym znaczeniu / nie zaszło. Ja sobie teraz mówię / & współczesna muzyka się zmienia. Jak życie / się zmienia. Nie zmieniając się, byłaby martwa.
Tak więc słuchając ma się trampolinę, / to pierwszy dźwięk, który wpada w ucho; / to pierwsze coś wyrzuca nas w nic i / z głębi niczego znowu coś powstaje; / etc. jak prąd zmienny. Żaden dźwięk, nie / boi się ciszy, która kładzie mu kres. / I szkoda, jeśli jej unikasz, gdyż ona / tak przypomina życie & wraz z życiem jest / powodem do radości. Czasem ludzie / mówią / nieśmiało.
Tak więc słuchając ma się trampolinę, / to pierwszy dźwięk, który wpada w ucho; / to pierwsze coś wyrzuca nas w nic i / z głębi niczego znowu coś powstaje; / etc. jak prąd zmienny. Żaden dźwięk, nie / boi się ciszy, która kładzie mu kres. / I szkoda, jeśli jej unikasz, gdyż ona / tak przypomina życie & wraz z życiem jest / powodem do radości. Czasem ludzie / mówią / nieśmiało.
Znowu słyszę stare dźwięki, które / miałem za martwe, martwe / wskutek intelektualizacji, znowu słyszę / stare dźwięki, jakby nie były / martwe. Cisza, jak muzyka, nie / istnieje. Zawsze są dźwięki. To / znaczy: jeśliś dość żywy, by je słyszeć. / Bo wcale nie są. Czy jestem ich sprawcą / czy nie, zawsze słychać jakieś dźwięki i / wszystkie są doskonałe.
Rzeczywiście wszystko wolno lecz tylko wtedy, / kiedy buduje się na niczym. / W zupełnej pustce / wszystko się może zdarzyć. / bez dwóch zdań / każdy dźwięk to unikat (zaistniał chwilowo, gdy został zagrany), / który nie wie nic / o europejskiej historii i teorii: / namysł nad pustką, / nad przestrzenią / uzmysławia, / że może w niej być wszystko, że w gruncie rzeczy / wszystko w niej jest.