Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdarza się, że dwie gwiazdy się spotykają, aby stać się jednością, i na zawsze pozostają od siebie zależne. Są nierozłączne i nigdy nie przestaną się odnajdywać, od życia do życia. Jeżeli w ciągu jakiejś ziemskiej egzystencji jedna połowa oddzieli się od drugiej, łamiąc przysięgę, która je połączyła, obie dusze natychmiast gasną. Nie mogą osobno kontynuować swojej podróży

Kocham Cię, i nie wiem, jak mógłbym przestać Cię kochać. Kocham Cię, nie wiedząc jak i dlaczego. Kocham Cię tak, bo inaczej nie umiem. Gdzie nie ma Ciebie, nie ma i mnie.

Czy wierzysz, że można tak kochać, że nawet śmierć nie zatrze tego w pamięci? Czy wierzysz, że miłość może nas przeżyć i przywrócić nam życie? Czy wierzysz, że czas może bez końca łączyć na nowo tych, którzy kochali się na tyle mocno, żeby tego nie stracić?

- Tak, powiem jej, że już jej nie kocham, bo kocham ją naprawdę. Wolę, żeby była szczęśliwa beze mnie, niż nieszczęśliwa ze mną. To znaczy kochać.

Odtąd czas liczy się dla was obojga. Jeżeli wyrzekniecie się siebie, będzie to gorsze, niż gdybyście stracili życie, bo stracicie swoje dusze.

Nie można oszukiwać uczuć.

Niezwykłe bogactwo czyjejś duszy i serca często podsyca zazdrość i pogardę współczesnych.

Ludzie kierują się tylko zachciankami, nie patrząc, ile zła mogą wyrządzić.

Czasem czyjaś obecność uspokaja, nawet jeśli nie wyraża się w słowach.

Co jest niewidzialne dla oka, nie przestaje przez to istnieć.

Jakże często, gdy samotność zaciemniła moje dni, spoglądam w niebo, a potem na ziemię, nadal z tym obłędnym poczuciem, że jesteś gdzieś blisko. Tak było przez wszystkie te lata, tyle że już nie mogliśmy siebie widzieć ani słyszeć.

Od dnia Twojego odejścia bez przerwy się zastanawiam, odwiedzam mnóstwo miejsc, szukając Ciebie, próbując coś zrozumieć, czegoś się dowiedzieć.