Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już prawie odeszłam"- zwierzyła mi się. "Odeszłaś? Dokąd?" - zapytałem. "Nie wiem - odparła potrząsając głową. - To ten wiatr. Wieje i wieje. Wywiał mi wszystko z głowy - pana, Grampusa, wszystkich. Wszystkich z domu i ze szkoły, wszystko, co widziałam i o czym myślałam. Wszystko wywietrzało i nie zostało już nic, tylko sam wiatr i uczucie, że żyję. I nawet to stawało się już jedną rzeczą i uciekało gdzieś. Gdybym się była poddała, nie potrafiłabym się zatrzymać. Przeniosłoby mnie przez góry i przez ocean i może zapędziłoby mnie prosto w którąś z tych czarnych dziur pomiędzy gwiazdami, którym przyglądaliśmy się wczoraj".

Ci, którzy o tym milczą, kłamią. Ci, którzy o tym mówią, piętnowani są za pornografię. Rzecz jasna, winę za to ponosi nasza filozofia życia, ta zaś jest nieuniknionym produktem ubocznym języka, który w sferze idei rozdziela to, co nierozłącznie związane jest w fakcie.