Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak wspaniale jest żyć normalnie i zwyczajnie. Ale chyba wie się o tym dopiero wtedy, gdy już nic nie jest ani normalne ani zwyczajne.

Bywa, że nie starcza nam życia, by móc zapomnieć ludzi, których się kochało; niektórych nigdy się nie zapomni.

Jednak z upływem lat coraz bardziej zdaję sobie sprawę, że nie wolno myśleć, iż coś jest bez znaczenia, jeśli traci się cząstkę tego, co czyni z nas kobietę: pierś, macicę, dziecko, mężczyznę.

Czasem ludzie chcą, aby prawdy, które znają zostały wypowiedziane na głos; dopiero wtedy stają się dla nich wiarygodne.

O wiele łatwiej jest nauczyć się kochać to, co masz, zamiast wciąż tęsknić do czegoś, czego Ci brak albo sobie tak wmawiasz. Lepiej jest zadowalać się tym, co się ma, bo to daje spokój.