Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy się kocha, trzebaż to czymś opłacić.

- (...) Cały świat zrozumie fakta, czyny.
- Tak, wszyscy po trochu uprawiają gesty.
- A czują nie wszyscy. Są serca tak materialne, że pojmują uczucie dopiero wówczas, gdy je przenieść na kanwę bardzo zrozumiałą.

Dajmy pokój bohaterom; pięknie jest być z ich rodu; ale rozsądek podziwia jedynie mędrców.

(...) myśliwcy łowią jedynie to, co samo lezie w potrzask.

- Jak to? Mówić prawdę książętom!
- Największy wśród śmiertelnych to władca, który ją kocha i jej szuka; niemal tuż obok stawiam poddanego, który śmie mu ją mówić; zaś najszczęśliwszy ze wszystkich ludów jest lud, w którym spotkali się ów książę i ów poddany.

Nie czuje, że jest kłamcą, kto kłamie nałogowo.

Ten, kto boi się wody, niech zostanie na brzegu.

Każda rzecz ma swoje przeciwieństwo (...). Wszystko zasadza się w naturze na walce przeciwieństw.

Myślisz, że ziemia nie obejdzie się bez tych panów? Wierzaj, bardziej są efektowni niż potrzebni; chwała ich zbytnio wędruje na szczudłach. Gdyby potrącić wszystkie koszta, jakimi trzeba ich opędzać, okazałoby się, że świat kupuje ich drożej niż są warci. Poczciwcy są na tyle naiwni, że podziwiają tych jegomościów, niepomni, iż sami płacą rachunek. Ludziom trzeba żyć z sobą, ot, po ludzku, po mieszczańsku, wtedy jest spokój na świecie. Twoi bohaterowie wyścibiają nos ponad poziom, i robią zgiełk niepotrzebny (...).