Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie ma swoje bolesne strony, o których trzeba zapomnieć w cholerę.

Ktoś kiedyś powiedział że zdrada jest tylko kwestią czasu.

Mało jest rzeczy równie tragicznych w życiu, jak odkryć coś poniewczasie.

Niewiele rzeczy trwa dłużej niż przekonanie o blahośći życia.

W swoim życiu pewne bitwy wygrałem inne przegrałem, a teraz te, które powinny byc moje, wydaja mi sie zupełnie obce...

Naga wiara nie potrafi sie samemu utrzymać. Ludzie potrzebują symboli wśród których mogliby sie schronić, bo na zewnatrz panuja straszny chłod.

Zbytnia analiza obdziera z nadziei, odbiera respekt.

Człowiek gaśnie, wie ze gaśnie, i w przeciwieństwie do królów, papieży i generałow nie zostaje po nim nawet pamięć. Musi coś być poza tym mówi sobie. Gdyby było inaczej, wszechświat byłby żartem w złym guście, chaosem pozbawionym sensu. I wiara staje sie rodziajem nadziei, pocieszenia.

...każdy budynek, każdy obraz, każda stara książka, którą niszczymy lub tracimy, trochę nas osierocają. I zubożają.

- Jestem przekonana, że każdy budynek, każdy obraz, każda stara książka, którą niszczymy lub tracimy, trochę nas osierocają. I zubożają.

A kiedy poznałem księdza Priamo, zrozumiałem, czym jest wiara – nie zależy ona nawet od tego, czy Bóg istnieje, czy nie. Wiara to skok w ciemno w ramiona kogoś, kto cię przytuli… Jest ona pocieszeniem w chwili niepojętego lęku i bólu. Jest jak ufność dziecka wobec ręki, która wyciąga go z ciemności.

Życie to katastrofa morska, a każdy pływa jak umie.