Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy był zwierzęciem, skoro muzyka tak go pociągała?

Gdy Gregor Samsa obudził się pewnego rana z niespokojnych snów, stwierdził, że zmienił się w łóżku w potwornego robaka.

[...]
Nie mogę sprawić, że zrozumiesz. Nie mogę sprawić, by ktokolwiek zrozumiał, co się we mnie dzieje. Nie potrafię nawet sobie tego wytłumaczyć.

[...]
A może pośpię trochę dłużej i zapomnę o tych wszystkich bzdurach.

[...]
Był narzędziem szefa, pozbawionym mózgu i kręgosłupa.

[...]
Boję się niebezpieczeństwa tylko tam, gdzie chcę się go bać.

[...]
Spokojna – w istocie najspokojniejsza – refleksja może być lepsza niż najbardziej pogmatwane decyzje.

[...]
mieszanka absurdu, surrealizmu i przyziemności, która dała początek przymiotnikowi „kafkowski”.

[...]
Czy był zwierzęciem, że muzyka tak go poruszała? Miał wrażenie, że wyłania się droga do nieznanego pożywienia, za którym tęsknił.

Pozostał tam przez całą noc. Spędził ją częścią w półśnie, z którego co chwila wyrywał go głód, częścią zaś wśród trosk i niewyraźnych nadziei, co jednak wszystko prowadziło do wniosku, że tymczasem musi zachowywać się spokojnie i cierpliwością oraz największymi względami złagodzić rodzinie przykrości, które mimo woli wyrządził jej swoim obecnym stanem.