Jesteśmy społecznością, która kocha książki

KAŻDY Z NAS MA COŚ, ZA CO POWINIEN BYĆ WDZIĘCZNY.

Spokój duszy rodzi się wtedy, gdy krok za krokiem idziemy przez swoją codzienność, starając się nie mieć oczekiwań, że ktoś nas za to doceni. Zwyczajność staje się świętością, gdy przestajemy się uganiać za "wielkimi" rzeczami tego świata.

Skupiając się na idealnej sylwetce, często zapominamy, że nie jesteśmy tylko ciałem. A tak naprawdę nie liczy się nasza waga, ale RÓWNOWAGA.

Słowo DZIĘKUJĘ - ono nigdy nie straci na wartości, jest bowiem jednym z najpiękniejszych słów świata.

Wdzięczność jest bogactwem. Skarga jest ubóstwem.

Kobiety trzymają na swych barkach połowę nieba.

Kobieta jest sercem rodziny. A jeśli coś w tym sercu się psuje, to potem cierpią wszyscy.

Czasami dobrze jest się zatrzymać choćby po to, by przypomnieć sobie, po co żyjemy.

Ktoś mógłby powiedzieć, że takie przepisywanie cytatów to strata czasu. Moim zdaniem to nie jest strata czasu. To mój czas na życie. Ty masz również swój czas na swoje życie.

We wszystkim jest jakiś sens, jakiś plan. Nawet jeśli pewnych rzeczy nie rozumiem, to staram się je zaakceptować.

Wszystko w życiu jest potrzebne. Łzy także.

Dla mnie wdzięczność stała się mostem, po których przeszłam z dni pełnych smutku i rozgoryczenia do dni pełnych nadziei i akceptacji. Dla ciebie wdzięczność może okazać się mostem, po którym przejdziesz z miejsca, w którym jesteś teraz, do tego w którym pragniesz być.

Tym, co wiem na pewno, jest to, że wdzięczność, podawana przy pierwszych symptomach osamotnienia i zagubienia, może być jak witamina C. Praktykując ją, oduczamy nasz mózg dopatrywania się zła wszędzie, gdzie to tylko możliwe.

Otóż samo słowo "dziennik" kojarzy nam się z pamiętnikiem. Dziennik jakby pośrednio narzuca nam, że mamy coś robić "dziennie" - czytaj "codziennie".

Mocno wierzę, że wszechświat jest pełen odkryć przypisanych nam indywidualnie pod postacią przeznaczenia.

Śmiem twierdzić, że jestem mistrzynią świata w liczbie posiadanych i przeczytanych poradników. Wiem, że takich kobiet jak ja jest mnóstwo. Być może i Ty nią jesteś.

Tak sobie myślę, że przyzwyczaiłam się do bycia pokrzywdzoną. Pewnie przyznasz mi rację, że uczucia typu złość. lęk, smutek w gruncie rzeczy są łatwe.

Wszystkie lubimy przyjaciółki. Lubimy je za to , że możemy się im poskarżyć na wszystko i jedyne, czego będą oczekiwały od nas, to... wzajemność;-).

Problemy nie są atrakcyjne i dywagacje nad nimi w każdej sekundzie dnia nie przyniosą niczego dobrego.

Wdzięczność jest antidotum na wszechogarniającą pogoń. Czasami dobrze jest się zatrzymać chociażby po to, by przypomnieć sobie, po co żyjemy.

Życie toczy się w rytmie codziennych maleńkich zmian. Warto mieć świadomość, że nic nie trwa wiecznie.
Poczujmy wdzięczność za to, co jest teraz.

Przestałam dokuczać moim nogom, że są za grube, za krzywe, za koślawe i tak dalej. Widzę w nich samo piękno. Lubię je, wręcz kocham. Jestem im taka wdzięczna, że mnie noszą. Dzięki nim czuję niezależność, mogę pójść, dokąd tylko chcę.

Pamiętam czas w moim życiu, kiedy zmuszona byłam poddać się operacji, po której przez pewien czas poruszałam się na wózku inwalidzkim. To doświadczenie dało mi dużo do myślenia. Czy aby na pewno byłam wdzięczna za to, co mam? - pytałam siebie.

Łatwiej jest szanować ludzi, którzy szanują nas. Łatwiej jest lubić tych, którzy darzą nas sympatią i są dla nas życzliwi. O ile trudniej zachować uprzejmość w chwilach, gdy ktoś doprowadza nas do skrajnej rozpaczy.

Każdy dzień jest darem. Otrzymujemy nową, czystą kartkę, a wraz z nim możliwość zapełnienia jej wdzięcznością.

Musimy uwierzyć, że we wszechświecie nie brakuje niczego - braki istnieją tylko w naszych duszach.

Tak często utrudniamy sobie codzienność, analizując ją bez końca. Za dnia martwimy się, a wieczorami nie możemy spać przez te całodzienne zmartwienia.

Jeśli w chwili, gdy czytasz moje słowa, masz dach nad głową, nie jesteś głodna, masz się w co ubrać i jest przy tobie bodaj jedna osoba, do której możesz się uśmiechnąć, to wierz mi, że masz naprawdę wszystko.

W życiu zbyt wiele energii tracimy na to, czego nie chcemy, zamiast skupiać się na tym, czego byśmy chcieli...

Tak naprawdę proste rzeczy często okazują się najtrudniejsze.