Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Stalin umarł bez osobistego polecenia samego towarzysza Stalina.

Tkwiący w duszy Stalina Azjata usiłował oszukać wolność. Szukał wybiegów, straciwszy nadzieje, że ją wybije do końca. Po śmierci Stalina dzieło Stalina nie umarło, tak jak w swoim czasie nie umarło dzieło Lenina. Żyje zbudowane przez Stalina państwo pozbawione wolności. Nie wymknęła się z rąk partii stworzona przez Stalina potęga przemysłu, sił zbrojnych, organów ścigania. Niewola po dawnemu tryumfuje niezmiennie od morza do morza. Prawo przenikającego wszędzie teatru obowiązuje także niezmiennie: działa nadal ten sam system wyborów, ciągle tak samo pozostają skute niewolnictwem robotnicze związki zawodowe, ciągle tak samo bezgranicznie zniewoleni chłopi nie mają dowodów osobistych, ciągle tak samo z talentem pracuje, hałasuje i skrzeczy w pokojach lokajskich inteligencja wielkiego kraju; trwa nadal ten sam system rządzenia mocarstwem za pomocą naciskania guzików, nieograniczona pozostaje władza dyspozytora.

On przecież wierzył, ściślej mówiąc - chciał wierzyć, ściślej mówiąc - nie mógł nie wierzyć.