Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wojtek z doktorem rozejrzeli się po ulicy. Pusto, jakby wszyscy inni też byli martwi albo nikt poza nimi nie istniał. Nawet kominy, które się ostały, nie dymiły. Jeśli gdzieś ktoś mieszkał, nad ranem żar w piecach przygasał i zimno obejmowało we władanie nie tylko świat, ale i wnętrza domów, mieszkań i dusz.

Milicja ludowa też była strachliwa, a miasto niebezpieczne. Opowiadano nawet o wampirze grasującym w ruinach... Ale teraz nikt o nim nie myślał - mieli problem do rozwiązania. Zwłoki.

Podróż zawsze budzi niepokój. Ranek był mglisty. Ni to zima, ni wiosna. Koniec stycznia nigdy nie urzekał urodą.

Irczyna wizja świata była nader prosta: wszystko powinno grać. A tu nagle gruźlica.

Pomachała też Romkowi, kawalerowi Irenki, choć to określenie nie za bardzo tu pasowało, bo Romek tak jakby żonaty był przecież. Może więc raczej kochankowi?