Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawda jest taka, że rodzice, niezależnie od czasów, w jakich przyszło im żyć, i możliwości, chcą dać swoim dzieciom to co najlepsze.

Lena nie wykluczała takiej możliwości, jednak życie nauczyło ją już tego, że zanim otworzy się dla kogoś serce, trzeba go najpierw dobrze poznać.

(…) mama zbierała różne przedmioty, sporo też ich miała po dziadkach. Zawsze nam mówiła, że są odbiciem ludzkiej duszy. Bo jednak trzeba mieć w sobie coś, co każe nam się zatrzymać, przyjrzeć na przykład pięknej pozytywce i poruszy w nas jakąś czułą strunę, skłaniającą , by ją ze sobą zabrać. I ja się z tym zgadzam.

Ich naczelną zasadą był to, by doceniać nawet najmniejsze sukcesy i celebrować wdzięczność.

Teraz żyjemy w świecie instant, wszystko ma być na już, na szybko i ma być tego dużo. Wygląda na to, że ta ideologia weszła do świata mody, biznesu, przetwórstwa. Produkuje się dużo ze słabych materiałów, ale za niewielką cenę. Tyle że ile taka rzecz może przetrwać? Rok? Kilka miesięcy? A potem ją wyrzucamy.

Lepiej liczyć na siebie, niż być od kogoś zależnym.

Bo według statystyk, najlepsze pary to te, które zaczęły od przyjaźni.

Ale dlaczego tak jest, że są ludzie, którzy czerpią satysfakcję z krzywdzenia innych? Pojawiają się w czyimś życiu, narobią bałaganu i uciekają?
- Bo to zwykle dupki z kompleksami. Muszą komuś dowalić, żeby poczuć się lepiej.
- I to jest największe draństwo, jakie można komuś zrobić.

Miała nadzieję, że każda rzecz z ich sklepu trafi w dobre ręce. Wierzyła w to, że mają one w sobie pewną energię, którą przekazują kolejnemu właścicielowi. Oraz w to, że konkretna osoba przyciąga daną rzecz. Nieraz na jej oczach widziała jak dzieje się magia.

Wdzięczność. To słowo odmieniała codziennie na tysiąc różnych sposobów. Jej serce było nią wypełnione po brzegi.

W jednej chwili może zmienić się tak wiele. Wystarczy jedno spotkanie, rozmowa, spojrzenie. Są jak zapowiedź czegoś, czego nie można już powstrzymać.

Moja mama zawsze mówiła, że człowiek sam w życiu wiele nie zrobi. Ale jak ma obok przyjaciół, to już może niemal wszystko.

Bo dopóki człowiek ma nadzieję, to czuje, że żyje. A jeśli jeszcze obok jest ktoś, kto czuje podobnie, to wszystko można razem pokonać.

To spotkanie pokazało im, że czasami niemal obcy sobie ludzie szybciej znajdą wspólny język niż ktoś z rodziny.

Jak to się mówi, znajdź w życiu dobrą pasję i podążaj za nią, to nie przepracujesz ani jednego dnia. Pasja to taka praca, ale z większą radością.