Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wierzę w Boga, ale jeżeli bym wierzyła, powiedziałabym mu: strzeż mnie. Strzeż mnie przed wypowiadaniem kiedykolwiek takich kwestii: „ponieważ moja książka”, „według mojego dzieła” czy „jak napisałam w roku 1998”. Strzeż mnie przed zwracaniem uwagi na to, co o mnie mówią, zamartwianiem się tym, czego nie mówią, przerażeniem, jeżeli nie mówią nic. Strzeż mnie przed upokarzającym czynieniem z samej siebie swego ulubionego tematu, przed hańbą niezdawania sobie z tego sprawy, przed wstydem, że nikt nie ośmiela się mi tego wytknąć. Strzeż mnie przed myśleniem, kiedykolwiek, że mając już nazwisko, mogę wszystko powiedzieć, wszystkiego bronić i każdego obrażać.

Pisałam zawsze, od dziecka. W zeszytach, na odwrocie etykiet, w blokach rysunkowych, na luźnych kartkach, w moim pokoju, w samochodzie, przy biurku, w kuchni, na polu, na podwórku, w ogrodzie. Moje powołanie, jak mi się wydaje, było jasne: byłam kimś, kto chciał pisać.

Wyrozumiałość uspokaja".

Kiedy kobieta czuje się kochana całkowicie, oddaje się jak dziewczynka i jak dziewczynka jest szczęśliwa".

W młodości, gdy pierwsze skrzypce gra seksualność, wszystko jest bardzo bolesne. Kiedy człowiek jest już dojrzały, staje się albo wyrozumiały, albo zgorzkniały".

.. życie nie jest takie jakie powinno być, życie jest , jakie jest".