Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W głowie mam pustkę. Rozglądam się. Wszystko tu jest piękne, przytulne, ale dociera do mnie, ze to moje więzienie.

Wcale nie miałam koszmaru. O dziwo. Po prostu nie wiem, co myśleć o tym, ze spałam w ramionach obcego mężczyzny. Inie było to niekomfortowe.

Nie widzę go dobrze, bo światła są przygaszone, a on ukrywa twarz w cieniu. Ma na sobie garnitur. na razie tyle o nim wiem.

-Zabierz mnie do hotelu - jęczę w jego usta. - I udowodnij, że dotyk nie musi boleć - dodaję cicho.

Trwam w koszmarze, który znów dzieje się na jawie.

Koszmary nie biorą się z niczego, Cassie.