cytaty z książki "Foul Lady Fortune. Nikczemna Fortuna"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Ktoś, kto zabłądził zbyt głęboko w ciemności, zawsze będzie się obawiać, że nie potrafi już rozpoznać światła.
Miasto odrodzone to miasto, które przeżyło traumę. Pamięta swoją przeszłość, każdą sekundę, której potrzebowało, aby dotrzeć do tego punktu. Widzi dawną wersję siebie i wie, że się zmieniło- jego buty już nie pasują, kapelusze stały się niewygodne. Ulice pozwalają prześledzić dawny układ. Niezależnie od tego, ile razy zostaną wybrukowane na nowo i przebudowane, wspomnienia i echa nie milkną tak łatwo".
Trauma nie zawsze jest siłą niszczącą.
Miasto odrodzone to miasto, które przeżyło traumę. Pamięta swoją przeszłość, każdą sekundę, której potrzebowało, aby dotrzeć do tego punktu. Widzi dawną wersję siebie i wie, że się zmieniło - jego buty już nie pasują, kapelusze stały się niewygodne. Ulice pozwalają prześledzić dawny układ. Niezależnie od tego, ile razy zostaną wybrukowane na nowo i przebudowane, wspomnienia i echa nie milką tak łatwo.
- Tołstoj się mylił, gdy napisał, że każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na własny sposób. - Rosalind puściła swoją rękę. - Wszyscy jesteśmy tacy sami. Co do jednego. Zawsze chodzi o to, że czegoś nie wystarcza.
Po co jest rodzina, jeśli nie po to, żeby nas kochać i łamać nam serca?
Jesteśmy tylko ludźmi. Nigdy nie sprostamy wszystkim oczekiwaniom wobec nas.
Nie możesz uratować świata. Możesz spróbować uratować jedną osobę, jeśli to konieczne, ale wystarczy, że tą osobą będziesz ty sama.
Moneta może spaść na dowolną stronę. W zależności od kierunku wiatru i gwałtowności żywiołów w danym roku. Zmiany nie są łatwe. Jeśli rzeka zawsze płynęła tym samym korytem w dolinie, podczas gdy zmieniały się dynastie, chwilowa susza nie zmieni jej biegu. Woda powróci, podąży tą samą drogą wyżłobioną w ziemi.
To era konsumpcji, w której czas pędzi, karmiąc się amerykańskimi smakami i jazzem, francuską literaturą i oceanem utraconej kosmopolitycznej miłości. Jeśli się nie uważa, można się w tym utopić.
To miasto zrzesza wszystkie rodzaje ludzi pod słońcem. Z tego punktu widzenia być może nikt nie jest do nikogo podobny, ale to tylko oznacza, że każdy jest częścią tej samej masy, twarzą niezwracającą uwagi, wędrowcem przemierzającym wieczorem ulice przy dźwięku tramwajów turkoczących po szynach. Może być sąsiadem wychylającym się z balkonu; może być ulicznym sprzedawcą brzoskwiń; może być bankierem zatrzymującym ostatnią rykszę w okolicy, aby cieszyć się nocą w innej części miasta. Może być, tak po prostu, okruchem Szanghaju.
Jeśli ktokolwiek by twierdził, że ją widział, z całą pewnością dostrzegłby zjawę - pozostałości rozwianego snu, wspomnienie Szanghaju, którego już nie ma. Rosalind Lang, dziewczyna wychowana w Paryżu, która powróciła do miasta i zdobyła sławę jako jedna z najlepszych tancerek kabaretowych. Rosalind Lang, której miejsce pobytu było obecnie nieznane i którą uznano za zmarłą.
Świat kręci się dzięki miłości, a nie podejrzeniom.
Z dala od ludzkich osad nie ma znaczenia jak głośno krzyczysz.
- Wojna między Szkarłatnym Gongiem a Białymi kwiatami już się zakończyła, panno Lang. Dlaczego mieliby panią przysyłać?
- W geście przyjaźni. Nie spodobał się panu mój prezent?