Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mądremu wystarczy jedno zdanie, głupiemu to i referatu mało.

Zobojętnieć. Jakaż obojętność jest cudowna, krzywda innych nie boli, zagrożenie nie istnieje, brak smutku, a i cieszyć się też przecież nie trzeba.

I weszły mi góry z butami do życia, wygoniły resztę świata, zyskałem w nich kochankę, przyjaciela i brata.

Najpewniej wtedy nawet nie trzeba będzie już nic mówić, bo wszystko sami zrozumiecie, jesteście mądrymi ludźmi, wszak inni nie sięgają po książki.

Tak to jest już na tym świecie, że po radości jakoś ślad nie pozostaje, a po smutku trwa latami. Stąd duchy. (...) Ze szczęścia biorą się dzieci, a z krzywdy upiory.

To, że ktoś nie wierzy w noc, nie znaczy, że nie zajdzie słońce.

Tak to już jest na tym świecie, że po radości jakoś ślad nie pozostaje, a po smutku trwa latami.

-A wiecie, jak nazywa się dziura po bombie?
-Lej
-Skoro nalegasz.

Mieć za dużo mądrych słów w głowie, to też nie za dobrze.

Kłócę się sam z sobą i przypomina mi się stary tekst Artura, że często gada do siebie, nawet czasem się ze sobą kłóci, a raz to tak się pożarł z samym sobą, że potem się sam do siebie tydzień nie odzywał. To był zawodnik.

Ze szczęścia biorą się dzieci, z krzywdy upiory.

Teraz pozostał już tylko ślad na mapach, nie słychać śmiechów, ale podobno w nocy da się usłyszeć krzyki. Tak to już jest na tym świecie, że po radości jakoś ślad nie pozostaje , a po smutku trwa latami.

- A wiecie, jak nazywa się dziura po bombie?
- Lej - odpowiada Artur.
- Skoro nalegasz. - Wstaję i uzupełniam wszystkim szklanki.

W podstawówce wydaje nam się, że każda klasówka to koniec świata. Potem w liceum, że każda ocena na koniec może zadecydować o naszej przyszłości, a matura to już w ogóle definiuje nas na całe życie. Nagle na studiach okazuje się, że każdy egzamin obejmuje tyle materiału co matura, a mamy tydzień do przygotowań. Na końcu i tak życie weryfikuje, że to wszystko było chuja warte.