Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczęście i marzenia kierują się własną logiką, a najczęściej ich brakiem.

Jestem zdruzgotana odkryciem, że moje zmartwienia niosę samotnie. Nikt nie przeżyje za nas naszego nieszczęścia, tak jak nikt się za nas nie urodził i nikt też za nas nie umrze-filozofuję, wpatrując się w tętniący życiem świat, który nie tylko się dla mnie zatrzymał, ale brutalnie wyrzucił mnie ze zmartwieniami poza nawias. Muszę własne ciężary dźwigać sama ".

Stoimy przed nagrobkiem całą rodziną w poniedziałkowy ranek Wszystkich Świętych i w ciszy odnawiamy modlitwę. Na każdym grobie pali się mnóstwo zniczy. Jest coś magicznego i nostalgicznego w tym święcie".

Marzę tylko o jednym :by cofnąć czas, ale tego cholernego czasu cofnąć się nie da".

Idziemy z matką Mariusza wtulone jedna w drugą, a ja rozmyślam, czy kiedyś ten ból minie. Czy dziura w sercu zasklepi się na tyle, bym mogła bez wyrzutów sumienia cieszyć się życiem".

Tyle wiemy o sobie, na ile nas sprawdzono-przypominają mi się słowa, nie wiadomo gdzie i kiedy usłyszane".

Prawdą jest fakt, że życie nie znosi pustki. Ani się obejrzę, a przyzwolę na miłość. Nie. Na razie nie chcę. Nikomu już nie zaufam. Nigdy".

Czas wszystko zaciera. I radość i smutek, i ból i rozpacz. Pozostawia nadzieję i ta wiara w lepsze jutro jest najpiękniejszym darem".

Ja jestem w złym miejscu i w złym czasie swojego życia. Dopiero gdy minie zawierucha, pomyślę o sobie. Teraz mogę komuś ofiarować w darze jedynie zmartwienia".

To nic, że się pogubił. Odbudujemy naszą miłość. Postaramy się zapomnieć o złych rzeczach, o tamtej kobiecie i o bezsensownych oskarżeniach".

Każdą cząstka ciała czuję pustkę. Nie ma we mnie nic oprócz skorupy. Jestem bezwartościową kobietą - mówię do siebie w duchu".

Jego słowa wyryły się głębokimi ranami w moje myśli, jednak są tym bardziej bolesne, że ja również oskarżam się po cichu....