Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Coś takiego dzieje się w dorosłości, że w końcu staje się oko w oko ze świadomością, że świat nie odda nic, że nie zrekompensuje krzywd, ani upokorzeń, ani grzechów rodziców. Nie ma dodatkowych punktów za pochodzenie, za pijącego ojca, za nieobecną mamę.

Nie było jednak powrotu, nie było nadziei, że tęsknota za mamą da się ukoić, bo czas na tę miłość jest tylko raz, tylko kiedy jest się dzieckiem. Co się wtedy nie wydarzyło, już się nie wydarzy. Nie można już tego utulić, nie można nakarmić.

Nigdy nie należy zbyt szybko akceptować, że nie zmieni się coś, co zmienić się może.

Trzeba dać się smutkowi wysmucić.