Jesteśmy społecznością, która kocha książki

...Owa miłość, która sprawia, że się koło nas dom stanowi, choćby i dachu nie było

..Owa miłość, która sprawia, że się koło nas dom stanowi, choćby i dachu nie było".

To było za mało, żeby podnieść księdza na duchu, mdłego był widać ducha. Rozumiał tylko jedno ― że sercem swym i rozumem ani ustrojowi nowemu pomóc nie może, ani wrogom jego nic wytłumaczyć. A przecież mówił, jak mu się zdawało, tak, jak jedynie mógł być przez swoich parafian zrozumiany. Słowa trzeba stosować do ludzi, jak ziarno ― do gleby. Ci rządowi i ci partyjni, to nawet jak dobrą rzecz mówią czy to gębą, czy pisaniem w gazetach, takim ją mówią słowem, które na glebie narodu, a już tym bardziej chłopskiej, przeważnie się nie przyjmuje,
albo w niej nawet gnije; a wszak idzie o to, by dobre ziarno się przyjęło. Ale i
przez księdza posiane ziarno się nie przyjęło, gleba była już widać nazbyt zatruta. Lub może nie zauważył, że się przyjęło?

Leokadia żadnym obrotem
czasów nazbyt się nie przejmuje. Nie wymaga od świata łask ani wypomina mu krzywd, nikomu też losu nie za zadrości ni swego nad inne nie wynosi; poprostu żyje, dosyć nawet zawzięcie żyje. A o Wrocławiu słucha, bo ciekawa
jest, owszem, jak ludziom żyje się gdzie indziej.