Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Brałam ślub z moim miłym na wiosnę, lecz już latem mnie zamknął na klucz, na jesieni pozbawił mnie życia, zimą zaś gniłam tu jako trup. Tak mi zimno jest teraz, tak pusto, ale czekać wciąż muszę aż... niekochana, niepomszczona, samotna, całością stanę się jeszcze raz.

Twoje dłonie tak ciepłe, jasna skóra i twarz... Czy wiedziałaś maleńka, że mój rubin tu masz? Że w mym łożu zasypiasz? Że to dwór mój? I błonie? Wszystko dałam miłemu... A on odciął mi dłonie. Wierzysz, że cię pokochał? Żeś tu Panią została? Cała będę raz jeszcze, gdy rozerwę cię, mała!