cytaty z książki "Pozwólcie nam krzyczeć"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Ludzie, którzy chcą dla siebie zachować swoje tajemnice, powiększają uczucie samotności.
Modlitwa jest tęsknotą duszy ludzkiej do poezji.
Myślenie nie jest nieodzowną funkcją człowieka. Komplikuje życie.
Nie mam ochoty na udawanie życia.
Zazdrość jest uczuciem najbardziej pobudzającym wyobraźnię.
Będziemy krzyczeć – to jedno nam zostało. Gdy wszędzie jest pusto i ciemno, człowiek musi krzyczeć, żeby drugi człowiek go usłyszał.
Zrozumiała, że cierpienie bardziej przywiązuje mężczyznę niż pospolita radość oddania.
Rzeczywistość zawsze dezorganizuje człowieka. Przeszłość albo przyszłość- w której nie żył lub żyć nie będzie- oto odpowiedni czas, kiedy mógłby być szczęśliwy.
Każdy z nas umiera wcześniej od swoich pragnień.
Każdy mężczyzna w różny sposób nazywa swoje pragnienia, w gruncie rzeczy potrzebuje tylko kobiety.
Literacka widza jest tak wszechstronna, że nie potrzeba mieć wcale własnych przeżyć, żeby uważać się za doświadczonego człowieka.
Młodzi ludzie łatwo bywają okrutni. Zbyt mało cierpień doświadczyli sami, aby wzruszyć się cierpieniem innych.
Dopiero gdy ksiądz zobaczy ludzi, jak umierają stojąc lub w biegu, lub siedząc rzędami w zatyfusionych latrynach, wtedy ksiądz przestanie uważać śmierć za dostojne pojednanie z Bogiem.
Piękne kobiety maja prawo mówić głupstwa.
Na świat trzeba od czasu do czasu spojrzeć przez łzy.
No, muszę, muszę być od czasu do czasu ordynarna. To mnie ratuje, rozumiesz? To mnie ratuje przed ostateczną klęską.
A szczęście jest jak wstawiana szczęka! Pasuje tylko do jednego człowieka. Drugiemu na nic.
Człowiek, który okazał się raz człowiekiem, nie musi być człowiekiem w każdej sytuacji.
Czeka was wielki wysiłek – nerwowy i fizyczny. Ale potem już tylko wolność. Wolność i życie.
Zapaskudzili nam całą młodość. Już z nas nigdy nic nie będzie. Jesteśmy porozkręcani i popsuci; wszystkie śrubki się nam pogubiły. Nie wiem, czy znajdzie się ktoś, kto poskłada nas do kupy.
Co ma się dziać na świecie, dzieje się bez względu na to, czy się o tym wie, czy nie.
Wydaje mi się, że mogłabyś mnie pokochać.
Czy to jest w porządku, że mnie teraz jest lepiej we wojnę i na obczyźnie niż w kraju, kiedy wojny nie było?
Tylko ostatnie szelmy zdradzają mężczyzn, z którymi się przespały.
Czy pan jest w stanie wyobrazić sobie, że odczytywanie listy ofiar tej wojny zajęłoby kilkanaście, a może kilkadziesiąt lat?