Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak się nie przegapia, to nie musi być więcej.

Nie ma się co spieszyć, bo i tak wszystkiego się nie zdąży.

Dzieciństwo objawia się w działaniu. Na tej planszy nie można być nieruchomym pionkiem.

Warto czekać na to, jaką przeszłość przyniesie przyszłość.

Codzienność jest ratunkiem, bo ona nie staje się przeszłością. Codzienność nie jest życiem niezdarzonym, ona zdarza się całkiem zawsze. Nie trzeba za nią tęsknić, nie trzeba robić wycieczek. Wystarczy jej nie przegapiać. Jeśli się nie przegapia, to życia nie musi być więcej. Nie trzeba być ciągle zdziwionym światem. Można wstać, dopić kawę, zawołać, że to ostatni dzień już, że do zobaczenia może kiedyś. I iść, nie patrzeć pod nogi, potknąć się, zachwiać, iść, zwolnić, przyspieszyć i usiąść. Odpocząć. Albo napić się herbaty. Wyprowadzić psa. Zjeść kolację. Położyć się spać. Zjeść śniadanie. Wyprowadzić psa. Pracować. Kochać. Śmiać się. Trochę się mądrzyć. Wyprowadzić psa. Wyjechać, tęsknić, wracać. Wyprowadzić psa. Koniec. Jak się nie przegapia, to nie musi być więcej.

I w tym kurzu na samym dole palcem napisałem: „Julek, tu byłem”, sfotografowałem to, ale nie było jeszcze wtedy Facebooka, żeby wrzucić.