Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest umarłym ten, który może spoczywać wiekami
Nawet śmierć może umrzeć wraz z dziwnymi eonami.

W tym domu w R'lyeh czeka w uśpieniu martwy Cthulhu.
(Ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagi fhtagn.)

Żyjemy na spokojnej wyspie ignorancji pośród
czarnych mórz nieświadomości i wcale nie jest
powiedziane, że w swej podróży zawędrujemy
daleko.

Ze wszystkich rzeczy na świecie najbardziej miłosierna […] jest niezdolność ludzkiego umysłu do skorelowania swojej zawartości (...). Poszczególne dziedziny nauki, każda ciągnąca w swoim kierunku, jak dotychczas uczyniły nam wielką krzywdę; jednak pewnego dnia zgromadzenie razem całej rozproszonej wiedzy odsłoni tak straszliwe horyzonty rzeczywistości (...), że albo zwariujemy od tych rewelacji, albo uciekniemy od śmiertelnie groźnego świata w spokój i bezpieczeństwo nowych mrocznych wieków.

Wydaje mi się, że największym dobrodziejstwem na tym świecie jest fakt, że umysł ludzki nie potrafi skorelować całej swej istoty.

Ma poczucie widmowego wirowania po nieznanych morzach nieskończoności, oszałamiającej jazdy na ogonie komety poprzez toczący się wszechświat, a także histerycznego przerzucania się z piekła na księżyc i z księżyca do piekła, przy wtórze rozchichotanego chóru pokrętnych, wesołkowatych starszych bogów i zielonych nietoperzoskrzydłych, szyderczych diabłów

Śmierć będzie dobrodziejstwem, jeśli tylko zdoła zatrzeć te wspomnienia.

Wydaje mi się, że największym dobrodziejstwem na tym świecie jest fakt, że umysł ludzki nie jest w stanie skorelować całej swej istoty. Żyjemy na spokojnej wyspie ignorancji pośród czarnych mórz nieskończoności i wcale nie jest powiedziane, że w swej podróży zawędrujemy daleko. Nauki – a każda z nich dąży we własnym kierunku – nie wyrządziły nam jak dotąd większej szkody; jednakże pewnego dnia, gdy połączymy rozproszoną wiedzę, otworzą się przed nami tak przerażające perspektywy rzeczywistości, a równocześnie naszej strasznej sytuacji, że albo oszalejemy z powodu tego odkrycia, albo uciekniemy od tego śmiercionośnego światła, przenosząc się w spokój i bezpieczeństwo nowego mrocznego wieku.

Ph’nglui mglw’nafh Cthulhu R’lyeh wgah’nagl fhtagn" - W swym domu w R’lyeh czeka w uśpieniu martwy Cthulhu.

Targało nim upiornie przez płynne otchłanie nieskończoności, na ogonie komety śmigał zawrotnie przez wirujące wszechświaty, coś ciskało nim histerycznie z najgłębszych czeluści na księżyc i z księżyca w czeluść - a wszystko to ożywiał chóralny chichot spaczonych, wesołkowatych prabogów i zielonych, nietoperzoskrzydłych, złośliwych lich z Tartaru.