Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każda tradycja się zmienia. Jeśli się nie zmienia - umiera.

Wszystko to, co wyobrażałam sobie, że znajdę w kosmosie, znalazłam jednak tuż obok. W drugim człowieku. Bo ludźmi, i ich wzajemnymi relacjami, rządzi tyle reguł, że nie da się ich podstawić do żadnego wzoru.

Jestem w ruchu, który z dawnych wierzeń i tradycji tworzy nową jakość. Na tym właśnie polega pamięć historyczna. Że wybieramy te elementy przeszłości, które dobrze współgrają z teraźniejszością. Że opowiadamy historię na nasz nowy współczesny sposób. Nie jesteśmy wyjątkiem - zrobili to w czasach podbojów Hiszpanie, zrobili też Aztekowie, tyle że wcześniej. Czwarty władca Tenochtitlanu, Itzcoatl, na początku XV wieku spalił wszystkie azteckie księgi, ponieważ nie chciał by jego lud pamiętał o niechlubnej przeszłości Meszików. Nie byli już przecież bezdomnymi, błąkającymi się po kraju biedakami. Stali się narodem wybranym.

Prywatyzacja wody rozpoczęła się w Meksyku już w latach osiemdziesiątych XX wieku, a ostateczny kształt nadano jej w 2004 roku, kiedy prezydent kraju Vincente Fox zezwolił na prywatyzację całego systemu wodnego pozostającego w rękach państwa i przyznał priorytet korzystania z jego zasobów dużym korporacjom. Według nowego prawa w ręce prywatne mogły teraz przechodzić także zbiorniki uważane wcześniej za dziedzictwo narodowe, takie jak tamy i kanały.