Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak ubarwiwszy nagą mą niecnotę,

Zbutwiałym pierzem z Biblii wyskubanem,

Świętym się wydam, gdym w gruncie szatanem.

(Akt I, scena III).

Zły świat i złe go czekają następstwa,
Gdy milcząc, takie widzi się przestępstwa.

Do naszej prośby niełatwo się przychyl;
Bądź jak dziewczyna, mów "nie", a bierz wszystko.

Ten świat jest cudny! Któż będzie tak durny,
Aby nie poznał w tym wszystkim oszustwa?
A któż tak śmiały, by prawdę ujawnić?
Zły świat - zło na nim będzie się rozpleniać,
Gdyż tylko w myśli wolno zło oceniać.

I nóż krwawego mordercy, wprzód tępy,
Na twym kamiennym zaostrzył się sercu...

Źle jest, gdy orzeł więziony jest w klatce,
Podczas gdy kania hasa na wolności.

Lat osiemdziesiąt w boleściach przeżyłam,
Chwilę radości płacąc łez tygodniem.

Trwoga mu tylko dała tych stronników;
W niebezpieczeństwie wszyscy go opuszczą.

Konia! Konia! Królestwo za konia!

W osobie mojej osobliwy urok.
Jak widać, muszę zakupić zwierciadło
I krawców kilka dziesiątków zatrudnić,
By sztuką swoją zdobili me ciało.
Skoro we własne zakradłem się łaski,
Muszę sam siebie teraz przekupywać.

Są chwałą książąt tylko ich tytuły,
Godność zewnętrzna niesie wewnątrz troskę;
Za te złudzenia, zgoła nieuchwytne,
Płacą trosk gorzkich nieskończonym morzem.
Więc marne imię i tytuł wspaniały
Dzieli jedynie pozór próżnej chwały.

W sprawach doczesnych zwą to niewdzięcznością,
Gdy ktoś z niechęcią wielką dług oddaje,
Choć mu pożyczki udzielono szczodrze.
Lecz znacznie gorzej sprzeciwiać się Niebu,
Gdy dług królewski, dany ci, odbiera.

Wichura bije w tych, co pną się w górę,
A gdy upadną, zostają z nich strzępy!

Czymże ja jestem? Jestem słabą łodzią,
Która nie umie pruć morskich przestrzeni...
Więc z mej wielkości wolę zrezygnować,
Niźli się dusić w oparach mej chwały.

Now is the winter of our discontent
Made glorious summer by this son of York;
And all the clouds that lour'd upon our house
In the deep bosom of the ocean buried.