Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo upływu lat, mimo wielkich starań wciąż tkwilo to w niej jak zadra. Rzadko zapuszczala się w te rejony emocji, ale tak się złożyło, że w ciągu ostatnich kilku dni często wracała myślami do dzieciństwa i choć wydawało się, że czas nieco zmienił optyke i nie bolało już tak, jak kiedyś to jednak ciągle uwierało. Jak denerwujacy, złośliwy kamyk w bucie, który najbolesniej odzywa się kiedy człowiek usiłuje przyspieszyć kroku.

Dziejszy świat ma okrutną tendencję do sprowadzania wszystkiego do materii. Do czegoś, co można zmierzyć, dotknąć, zważyć. A to przecież niemożliwe. Próbuję się nam wmówić, że miłość to nie wzniosłe uczucie łączące ludzi, a tylko feromony, hormony i nic więcej. Że można podstawić pod nią jakiś wzór chemiczny, a na problemy zranionych uczuć przepisać tabletki. A przecież tak się nie da. Takie tabletki nie istnieją tak jak nie istnieją tabletki na schizofrenię. Tak jak ludzie miewają złamane serca, tak schizofrenicy mają złamane dusze...

Mężczyźni po to żenią się z kobietami, żeby ich klęska miała jakąś twarz.