Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękni też mają silne uczucia, potrzebę, by ich rozumiano, gdyż piękno jest tajemnicą, którą niewielu ludzi pojmuje. Od piękna nie należy niczego wymagać; należy je podziwiać, przyjmować takim, jakie jest; nie żądać od niego dobra, inteligencji, talentu, szlachetności; to cechy, które z pięknem nie mają nic wspólnego. To tak, jakby od magnolii żądało się jabłek.

Jesteś dla mnie czymś o wiele ważniejszym niż piękne wspomnienie.
Ty byłeś alternatywą mojego życia i jesteś stałym punktem odniesienia.

Są dwa sposoby na życie: romantyczny i klasyczny. Romantyk po stracie złudzeń wpada w rozpacz, staje się sceptykiem i już w nic nie wierzy. Klasyk przeciwnie, tracąc złudzenia, zyskuje dojrzałość, a z nią spokój.

Miłość to nie fizyczna przyjemność, nie czułość, nie zrozumienie, nie uwielbienie. To jedyne uczucie, które nie potrzebuje podmiotu, żeby utrzymywać się przy życiu: wzmagają je przeciwności losu, nieobecność, odległość; nawet śmierć nie daje mu rady...

Miłość to coś, co sami wymyślamy, żeby żyć.

Gdyby czas się cofnął i miałabym szansę wybierać na nowo, na pewno zrobiłabym to samo; bo wiem też, że gdybym postanowiła zostać, zawsze tęskniłabym za tym, co odrzuciłam, i ta frustracja zatrułaby mi szczęście tutaj, naznaczyłaby je piętnem rezygnacji, poświęcenia. I jeśli już mam tęsknić, to wolę za tym światem, za światem dzieciństwa, za ludźmi, których zawsze kochałam.

Jeszcze dziś często mu się przyglądam: jego wrażliwej twarzy, subtelnym, długim dłoniom, które zakłada jedna na drugą, żeby ukryć drżenie, i myślę: "co mnie obchodzi cała reszta, co mnie obchodzi wszystko inne?"...

Może nie jestem zakochana, tylko uparcie chcę w to wierzyć. Może boję się przyznać, że się pomyliłam, że to wszystko było jednym wielkim błędem. Ale jak można powiedzieć zakonnicy w klauzurze, że nie istnieje życie wieczne?