Jesteśmy społecznością, która kocha książki

– Mój kochany – cicho powiedziała jaśnie wielmożna panna. – Nareszcie…
Car stał w miejscu, patrzył na nią, nie odrywając oczu, i jak się zdawało, nie mógł ruszyć się z miejsca. Wówczas ona sama zrobiła krok ku niemu, objęła go swoimi szczupłymi białymi rękami i zaczęła całować w policzki, w czoło, w usta. I od razu pierwszym dotknięciem ust jakby uleczyła go z paraliżu.
– Maryna! – Ze wzruszenia car nie powiedział nic więcej, tylko mocno przytulił ją do siebie.