Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...)im dłużej żyjesz, z tym większej liczby marzeń rezygnujesz, aż nie zostaje ci kompletnie nic.

Wzywam cię, żebyś skąpał jego duszę, umysł i serce w gorączce dla mnie, żebyś zatopił jego dnie i noce w bezustannych i dręczących marzeniach o mnie. Chcę, żebyś zapuścił mój wizerunek do jego snów. Niech nic, co je i pije, nie przynosi mu ulgi w cierpieniu, niech nie będzie w stanie zrobić nic, póki nie wróci do mnie, dopóki nie stanie w mojej obecności, dopóki nie będę mogła wywrzeć na nim swoich magicznych wpływów twarzą w twarz. Niech ani na chwilę nie zazna spokoju. Niech ani na moment nie będzie w stanie się odwrócić. Niech będzie moim niewolnikiem, niech będzie wiernym sługą moich czynów, niech nie będzie miał siły odmówić mi ani tobie, mojemu wielkiemu i wiernemu duchowi. Niech spełni się jego przeznaczenie, które ja wybrałam dla swojej korzyści.

Nic. Nic nie widziałem i niczego nie czułem. Jedynie... pustkę, brak koloru, brak czasu. Nicość. Nie wierzyłem, że kiedykolwiek byłem i miałem jakiś kształt.

Duma zawsze jest podstawowym grzechem tych, którzy pozostają w Talamasce. Wierzymy, że byliśmy świadkami cudów. Wierzymy, że potrafimy czynić cuda. Zapominamy, że nic nie wiemy. Zapominamy, że może nie ma nic, co moglibyśmy odkryć.

Myślisz, że ludzie powinni odczuwać taką gorycz i samotność, jakie ja odczuwałem podczas moich ostatnich śmiertelnych lat? Nie wydaje mi się. Jak wszystkie stworzenia, także człowiek został stworzony po to, by żyć pełnią życia. Cała reszta to duchowa i fizyczna katastrofa. O tym jednym jestem przekonany.