Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie epoki wiktoriańskiej chcieli miłości bez seksu, współcześni chcą mieć seks bez miłości.

Jeżeli opuszczą mnie moje diabły, obawiam się, że ulecą z nimi moje anioły.
- Rilke, wycofując się z psychoterapii, po zapoznaniu się z jej celami.

Wszystko to, co może tworzyć więzy międzyludzkie - wspólne upodobania, fantazje, marzenia, nadzieje na przyszłość, lęki z przeszłości, jest w naszym społeczeństwie bardziej kruche i w większym stopniu należy do sfery wstydliwości niż pójście z kimś do łóżka.

W świecie, w którym liczba jest środkiem identyfikacji, w świecie, w którym normalność określa się jako umiejętność nieprzejmowania się, w którym o seks jest tak łatwo, że jedynym sposobem zachowania swego ja jest zdobycie umiejętności odbywania stosunków bez własnego zaangażowania - trudno się dziwić, że w takim świecie miłość i wola stają się czymś coraz bardziej wątpliwym, a nawet, jak sądzą niektórzy, niemożliwym do osiągnięcia.

Jedynie język symbolu czy mitu może wyrazić fundamentalne, archetypowe doświadczenie człowieka. Daimonion przynależy do tych wymiarów doświadczenia, o których językiem dyskursu, językiem racjonalnym zawsze możemy powiedzieć mniej, niż kiedy posługujemy się językiem opowieści.

Odziedziczyliśmy niesłychaną ilość dóbr - ale prawie żadnych wartości, symboli czy mitów, które mogłyby nadać im sens i być podstawą odpowiedzialnego wyboru.

Eros stanowi o witalności kultury. A gdy zwalnianie napięcia zastępuje twórczego erosa, wówczas mamy pewność, że następuje upadek cywilizacji.

Im bardziej bezosobowy "kafkowski" staje się proces leczenia, tym bardziej redukowane jest poczucie odpowiedzialności pacjenta za wynik tego leczenia.

Wyróżniano dwa rodzaje intencjonalności: <> - odnoszące się do poznawania rzeczy poszczególnych, to znaczy rzeczy, które faktycznie istnieją, i <> - ujmujące stosunek przedmiotów do pojęć ogólnych, czyli poznanie przez konceptualizację.

Miłość nie może wzrastać bez namiętności.