Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dysponujemy wieloma koncepcjami dotyczącymi znaczenia słowa "Bóg", żadna z nich jednak nie posiada monopolu na wyjaśnienie jego sensu.
[Raimon Panikkar: "Bóg bez mowy", s. 10].

Misterium Boga jest niewyrażalne i żadna mowa nie może Go opisać. (...) Słowo "Bóg" dla niektórych uszu brzmi przyjemnie, dla innych nieprzyjemnie - po przerwaniu milczenia daje nam ono możliwość ponownego zamilknięcia. Jesteśmy egzystencją, istnieniem rozwijającym się w czasie i przestrzeni. Współistniejemy z wszechświatem, trwając w naszym poszukiwaniu i przeciwstawiając się tchórzliwej frywolności. Jesteśmy w tym misterium, które wielu nazywa Bogiem, a inni wolą w ogóle nie nazywać. Milczenie jest źródłem każdego autentycznego słowa. (...) Milczenie jest punktem, w którym spotykają się czas i wieczność.
[Raimon Panikkar: "Bóg bez mowy", s. 13].

Żadna z tradycji ludzkości, ani tak zwane teistyczne, ani te, które niesłusznie określane są mianem "wierzących", nie ma monopolu na Boga. Innymi słowy, chrześcijanie mogą mówić w imię Chrystusa, buddyści mogą wzywać Buddę, marksiści odwoływać się do Marksa, demokraci do Wolności, filozofowie do Prawdy, naukowcy do Precyzji, muzułmanie do Mahometa itd., i każda z tych grup może uważać się za interpretatora pewności pochodzącej od Boga lub wynikającej z samej rzeczywistości - można to nazwać wiarą, oczywistością, racją, sensem ogólnym czy jak kto chce. Jeżeli jednak w tych dyskursach imię Boga ma pełnić jakąś rolę, musi należeć ono do innego porządku, musi być symbolem, za pomocą którego pozbawia się absolutyzmu jakąkolwiek ludzką działalność, symbolem rozjaśniającym ograniczoność wszystkich ludzkich poczynań, udaremniającym totalitaryzm jakiejkolwiek natury. Hiszpański filozof Xavier Zubiri twierdził: "Bóg nie jest poza-światowy, gdyż jest On absolutnie między-światowy".
[Raimon Panikkar: "Bóg bez mowy", s. 11-12].