Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeden z tych wabiących kącików Twoich ust uniósł się zawadiacko. Nachyliłeś się, po raz kolejny zmniejszając znacznie dystans między naszymi twarzami. Moje serce zestresowane tą bliskością, znów zaczęło histerycznie walić o żebra.
- Uwierz mi, że to ja jestem bardziej zniewolony tego wieczoru - zamruczałeś cicho.

- Czy to już wszystko? - zapytałam, usiłując być mądrzejsza od Czerwonego Kapturka i sprytniejsza od wilka.