Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno rozstać się z ludźmi, których się kocha, i człowiek nie chce tego robić bez względu na to, co podpowiada mu zdrowy rozsądek.

(…) męką jest pragnąć kogoś, kogo nie można kochać bez opamiętania.

Jeśli miłość jest magią, możemy równie dobrze zostać przeklęci, jak i błogosławieni.

Lekarze wiedzą dużo o ludzkim ciele, ale często bardzo mało wiedzą o ludzkim sercu.

Żadne pieniądze i żadna profesjonalna medyczna opieka nie są w stanie zastąpić ludzkiej troski.

(…) biedni potrafią dużo lepiej niż bogaci cieszyć się cudownymi chwilami, jakie przynosi im życie.(…) Bogatymi ludźmi często powodują te same prymitywne instynkty, jak prostą biedotą. A może nawet bardziej, gdyż bogaci mają więcej czasu na próżnowanie i pogrążanie się w szaleństwie w zaciszu swoich pałaców.

Trudno jest się wspinać na wysokie góry, ale widok ze szczytu wynagradza trudy wspinaczki.

Lata będą płynąć i czas, jak magiczny labirynt, o którym marzymy, rozdzieli nas. Ale nie obawiaj się, potrafię rozwiązywać zagadki. Jeśli będzie trzeba, przejdę ten labirynt i odnajdę Cię, gdziekolwiek będziesz.

Jeśli zabronimy sobie marzeń, świat będzie potwornie ponury.

(…) dawno temu ktoś mnie ostrzegał, że łatwo wpaść w pułapkę, myląc pożądanie z miłością. Miał rację. Miłość jest czymś o wiele cenniejszym, ale też o wiele bardziej kruchym. Tak kruchym, jak… jak jedna z naszych najbardziej miniaturowych, delikatnych, wyrafinowanych zabawek. Jeśli ściśniesz ją za mocno, rozpadnie ci się w palcach; jeśli nie będziesz jej trzymać dość mocno, wiatr może wywiać ci ją z ręki i rzucić o ziemię. Słuchaj głosu serca(…), lecz musisz być absolutnie pewna, że ten głos wychodzi z serca.

Zawsze trzeba szukać lepszych stron życia i nie oglądać się wstecz.

Życie jest takie, jak je sobie ułożysz.

(…) miłość jest magiczna.

Strasznie jest stracić kogoś, kogo się kocha, lecz jeszcze straszniejsze jest stracić pociechę i przyjemność ze wspomnień o kochanych osobach.

Ciężkie chwile postarzają człowieka jak deszcze i wichry korę na drzewie i przyginają go do ziemi(…) Jeśliś mądra, to oprzesz się o drzewo.

Zrozum i wybacz ludziom, którzy dali się omamić przez okrutny los; ludziom, których jedyny błąd polegał na rozpaczliwym poszukiwaniu miłości, na dążeniu do niej za wszelką cenę.

(…) śmierć pozbawia znaczenia wszystkie nasze życiowe zmagania, sprowadzając je do prostego mianownika.(…) I tylko ci, którzy pozostali wśród żywych, muszą walczyć dalej.

(…) wiedzy nie czerpie się wyłącznie z książek(…) Trzeba poznawać ludzi, pogłębiać kontakty, sprawić, żeby ludzi cię lubili i szanowali. Oto sekret sukcesu. Więcej prezesów wywodzi się z boisk niż z sal wykładowych.

Nigdy nie myśl, że jesteś lepsza od kogoś tylko z powodu przywileju urodzenia.

Byłam niczym kwiat wstawiony w ciemny kąt i niepodlewany. Kiedy już zwiądł, nagle dopuszczono do niego światło i zrosił go błogosławiony deszcz, aż odżył i rozkwitł.

Co za ironia, że niedola jednego człowieka prowadzi do szczęścia drugiego!

(…) majątek i pozycja chronią jak kokon.

Świat, który dotąd znałam i kochałam, wypaliły ból i rozpacz. Byłam niczym mały ptaszek, wyczerpany długim lotem, który desperacko szuka bezpiecznego miejsca do życia. Lecz wszystkie drzewa były spopielone.

Tragedia zawsze znajdzie do ciebie drogę, jeśli tylko będzie chciała. I nie zmyli jej żaden labirynt.

Woda się szybciej nie zagotuje, jeśli będziesz stać nad garnkiem.

Serce mi trzepotało jak skrzydełka zaniepokojonego kanarka, który nie może się zdecydować, czy ma wejść do złotej klatki. Dobrze wie, że jeśli tam wejdzie, będzie zadbany, żywiony, kochany i podziwiany, lecz ma świadomość, że jeśli zamkną się za nim te drzwiczki, zawsze już będzie widział świat przez złote pręty.

Może niektórzy ludzie rodzą się, aby być artystami.

Człowiek nie może być fizycznie zdrowy, jeśli jest w złym stanie psychicznym.