Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaufanie zdobywa się z biegiem czasu, a nie rozdaje na zawołanie.


Trust is earned over time, not given freely on request.

Nienawiść jest uczuciem które mogę zaakceptować. Jest bardzo cienka linia pomiędzy miłością a nienawiścią i przeciwieństwem miłości jest obojętność.

Hate is an emotion I can live with. There's a very thin line between love and hate, and the opposite to love is indifference.

-Co chcesz zjeść? - zawołał Nathan przez drzwi.
-Coś tłustego.
-Sałatkę.
-Coś bardzo tłustego.
-Więcej sałatki.
-Jesteś dupkiem.
-Jeszcze więcej sałatki.
Uśmiecham sie do siebie, dłońmi masuję brzuch który wystaje z wody.
-Nie ważne. Zaskocz mnie.
-Sałatka.

Nie potrafię zdecydować, co czuję, gdy na niego patrzę. Ból,
a może spokój?

Jego oczy palą mnie emocjami, których nie potrafię odczytać.
Nie chcę ich nawet odkrywać.

Pamiętam, jak Sasha powiedziała mi, bym nie zatraciła się
w ciemności, z której nie będę w stanie się wydostać. Miała rację, ale równocześnie się myliła. Caleb był moim światłem. Jasne, istnieje też i ciemność, z której nie mogę wyjść, ale nie dlatego, że straciłam siebie, a dlatego, że straciłam właśnie jego.

- Kiedy jesteś zakochany, uczysz się akceptować w tej osobie
wszystko i ją za to kochasz. Nawet jeśli jakieś drobne rzeczy cię
denerwują, to wiesz, że stanowią one właśnie jedne z wielu cech, które tworzą tego kogoś. Kiedy kocha się kogoś tak mocno, to czuje się to aż w kościach. Uczucie sprawia, że postrzegasz ukochanego jako osobę idealną. Doceniasz wszystko… Kim jest, co robi.

Mój umysł to gmatwanina myśli. Niczego więcej nie pragnę,
jak wyłączyć myślenie i tę głupią obsesję nadgorliwego analizowania każdej rzeczy. Jednak nie potrafię tego zrobić.

- Przyszłaś.
Dlaczego słyszę w jego głosie ulgę, a także wyczuwam nutkę zdziwienia?
- Oczywiście, że przyszłam - mówię, jakby nawet myśl o czymś innym była odrażająca.

- Chciałabym zobaczyć prawdziwy zachód słońca. Taki, który sprawia, że niebo wygląda, jakby było w ogniu.
- Pewnego dnia pocałuję cię na tle prawdziwego zachodu
słońca na plaży pełnej białego piasku - obiecuje.

- Teraz cię pocałuję - ogłasza, po czym robi krok w moim kierunku.
- Okej - wysapuję, unosząc usta do jego ust.
Spotykamy się w połowie drogi.
Nigdy nie lubiłam dramatyzmu, ale mogę otwarcie powiedzieć, że w tym momencie czas się zatrzymał. Jego usta poruszają się na moich tak, jakby stworzono je wyłącznie po to. Przejmuje kontrolę, ucząc mnie, jest cierpliwy i powolny.

Każda część mnie wrze. Nigdy w życiu nie czułam takiej
wrażliwości na wszystko. Nawet bryza powoduje, że skóra mnie
mrowi.

Przekroczyliśmy pewną granicę, która nigdy nie powinna zostać naruszona.

Footprints are an amazing thing, even the ones you can’t see. They make you wonder who’s walked right where you’re walking. Who’s travelled this same path? What were their concerns? Who did they love? Are they still alive?

[...] Pewnego dnia cię pocałuję i pewnego dnia będziesz moja.
- Jego uśmiech łagodnieje. - A do tego czasu się podporządkuję.
- Ale cię teraz nienawidzę - wyszeptuję. Jestem zmęczona tą
grą i rozmową.
- Nienawiść to uczucie, z którym mogę żyć. - Uśmiecha się
złośliwie. Prostuje się, ręce ma przy bokach. - Pomiędzy miłością a nienawiścią widnieje bardzo cienka granica. Przeciwieństwem miłości jest obojętność. Więc… - Gładkie usta dotykają mojego czoła przez niekończący się moment. - Wciąż możesz mnie jednocześnie i kochać, i nienawidzić.

-Ty jesteś Gwen, tak? Ciężarna bezbożnica, która ukradła syna Pana Westona?
-To ja, chociaż wolę określenie 'dziwka', jaśli nie masz nic przeciwko.

Najlepszą i gorszą częścią zasypiając dzisiaj było patrzenie na twarz narzeczonego.
Najgorszą częścią było to, że kiedy się obudziłam, jego twarz wciąż była tylko na zdjęciu.

The best part and the worse part about falling asleep tonight, is falling asleep seeing my fiancees face.
The worst part being that when I wake up, his face is still just a picture.