Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Listy były jedynym namacalnym dowodem, dowodem tego, że kiedyś skrzydła wyrastały mi z serca. Znałem inny świat, świat, który nie ma nazwy. Bo takie słowa jak oczarowanie czy rozkosz są zbyt proste, zbyt banalne, nie potrafią go określić. Nic o tym wiecie nie mogę powiedzieć oprócz tego, że go znałem, ze należał do mnie i że wciąż jest mój. Był jedyną wartością w moim życiu. Prawdziwszą od otaczającej mnie rzeczywistości”.

Mózg ludzki to nie dziurawe sito: uczucia zostają w nim na zawsze, Niczego się nie jest w stanie zapomnieć.

Nie dostrzegamy przyszłości. Z trudem chwytamy się dziwnych wersji przeszłości. Widzimy tylko to, co jest bezpośrednio przed nami. Prawie nic nie rozumiemy. Można wytrzymać jedynie wtedy, gdy się człowiek niczym nie przejmuje. Ja się przejmuję i nie mogę wytrzymać.

I oto uczyniłem następny desperacki krok, lecz czy miałem jakikolwiek powód sądzić, ze nie zakończy się jeszcze większym nieszczęściem? Naruszyłem prawo, opuściłem rodziców, oszukałem lekarza, zapewne stracę posadę w związku. Czy to wszystko było w imię szalonej miłości? Czy całe życie miałem kroczyć ścieżką wśród pustki, zgliszczy i ruin? A może ścieżka w ogóle nie istniała, może od początku zgliszcza i pustka były moim jedynym celem?

Jeżeli miłość bez granic jest marzeniem, to jest ona marzeniem nas wszystkich, marzeniem bardziej powszechnym od pragnienia nieśmiertelności, czy odbycia podróży w czasie, i jeśli czymkolwiek różniłem się od innych, to nie porywem, ale uporem, chęcią, aby ponieść owo marzenie poza wszelkie uznawane granice rozsądku i udowodnić, iż nie jest ono wytworem chorej wyobraźni, lecz stanowi rzeczywistość bardziej prawdziwą niż to naiwne, bolesne złudzenie, które nazywamy normalnym życiem.

The only things I regret, and the only things I'll ever regret are things I didn't do. In the end, that's what we mourn. The paths we didn't take.

Miłość - każde silne uczucie działa jak
narkotyk - jest czymś równie niezwykłym jak latający dywan czy
sztuczki, jakie mag wyczynia na scenie.

Tajemnice dają nam poczucie odrębności i otwierają wiele nowych dróg. Są iksem w równaniu, intrygującą niewiadomą.

W lepsze dni czułem się jak rozbitek, który wie - po zapachu wiatru, po łagodnie załamującym się świetle, po nagłym przelocie mew - że w oddali znajduje się jeszcze niewidoczny gołym okiem brzeg.

Nie potrafiłem zrozumieć ludzi, którzy twierdzą, że na każdym kroku widzą swoich ukochanych. Uważają, ze świadczy to i ich ogromnej miłości, ale moim zdaniem, jeśli ktoś myli ukochaną osobę z kimś całkiem obcym, świadczy to jedynie o dziwnym narcyzmie. Jak można nie wiedzieć? Jak można się mylić?

Wszystko się ułożyło. Przeszłość spoczywa w oddali, otoczona mrokiem. Nie jestem już w jej szponach;teraz, jeśli chcę jej dotknąć, muszę wyciągnąć dłoń.Nadeszła noc, jestem sam i mam jeszcze chwile czasu. Stoję na długiej czarnej scenie oświtlonej światłem, które jest moja miłością do Ciebie, miłością bez końca. Uciekłem wieczności - a może mnie stamtąd wyrzucono? -i wróciłem do życia, które przemija. Ale raz jeszcze się w nią cofam, żeby zapiewać tę arię, spisać wyznanie, testament bez końca. Rozpościeram ramiona nie po to, żeby uścisnąć Ciebie, lecz żeby wziąć w objęcia świat, tę tajemnice, która nas otacza. Nie ma orkiestry, nie ma publiczności: jest to pusty teatr w środku nocy i wszystkie zegary odmierzają czas. Ale chcę, Jade, żebyś wiedziała, że widzę twoją twarz,widzę Ciebie, tak, Ciebie, widzę Cię na każdym krześle.

Nie dostrzegamy przyszłości.Z trudem chwytamy się dziwnych wersji przeszłości.Widzimy tylko to,co jest bezpośrednio przed nami.