Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Widzisz, myślałem kiedyś, co znaczy być dobrym człowiekiem. Dobry człowiek to taki, który postępuje dobrze, ale również wie, kiedy może dobrze postąpić, a kiedy nie. Rozpoznaję sytuacje, które go przerastają. A jeśli nie rozpozna, skrzywdzi siebie i jeszcze kogoś. Tak niestety jest i nic z tym nie zrobimy.
- No dobrze, ale czasem jest tak, że trzeba zaryzykować. Gdy nie wiesz, czy dasz radę, co powinieneś zrobić? Uciec czy się postarać?
- Tego nie wiem. Właśnie to jest bardzo trudne. Powiedz mi lepiej, z czym ci będzie łatwiej żyć. Z tym, że odpuściłeś, czy że zawiodłeś?

- Widziałem takie pary. Ludzie wierzą, że wszystko ułoży się samo, nie rozmawiają o tym, czego chcą, co planują. A potem “bach”, rozjeżdżają się, stają się obcy i nie mają sobie nic do powiedzenia.

Zachowujesz się, jakbyś czuł się winny, że robisz to, na co masz ochotę. Spróbuj to zrozumieć, a jeśli nie zrozumiesz, przynajmniej przestań się bać.

Gdy nie wiesz, czy dasz radę, co powinieneś zrobić? Uciec czy się postarać? Tego nie wiem. Właśnie to jest bardzo trudne. Powiedz mi lepiej, z czym będzie ci łatwiej żyć. Z tym, że odpuściłeś, czy że zawiodłeś?

Musiałby znaleźć jakąś odpowiedź, a nawet nie znał właściwego pytania.

Czasem myślę, że jestem czymś przesłonięta. Chciałabym, żebyś zerwał ze mnie tę zasłonę. Tylko boję się, że pod nią nic nie ma, że jestem tylko tą zasłoną. Właśnie.

To już nie te czasy, że wędruje się wspólnie. Ale dokądkolwiek pójdziesz. byłoby miło, żebyś kiedyś wrócił. Albo chociaż o mnie pamiętał.

Miasta nie śpią. Miasta przewracają się z boku na bok.

(…) pewnych rzeczy nie ma co drążyć. Nie lepiej się ruszyć, zrobić coś, a nie myśleć tak bez sensu?

Ci, którzy opuszczali knajpy, starzeli się gwałtowanie, na palcach wyrastały im obrączki, plecaki przyginały do ziemi.

Powiedz mi lepiej z czym będzie ci łatwiej żyć. Z tym, że odpuściłeś czy że zawiodłeś?

Próbowałem dopasować stare ksywki do nowych twarzy i stwierdziłem z niechęcią, że już do nich nie pasują. Byliśmy dorośli, dorośli mają imiona i nie robią już tych niepoważnych rzeczy, które robili jako dzieci.

Lidię pochowano. Jej dusza pomknęła do Krainy Wiecznych Koniakówek, tam została zatańczona i wchłonięta.

Nigdy nie zapominaj o sobie. Codziennie pytaj siebie, czy jesteś szczęśliwy.

Starzy ludzie nie mają inne przyszłości niż tylko cudzą.

Kobiety stanęły naprzeciw siebie uzbrojone w opłatki.

Moja matka nazywała się Wściekłość

Karol giął się pod księżycem, z pijanym uśmiechem nawoływał, abym pokazał, co potrafię.
Zatańczyłem mu skrzek.

Chmury istniały w Staszku, choć widział je na zewnątrz siebie.