Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najpospolitszą włoską chorobą jest hipochondria. Włosi cieszą się zwykle dość dobrym zdrowiem, sporo czasu zabiera im jednak rozmyślanie o tym, że powinni czuć się lepiej.

Włosi są ciekawi świata. Fascynują ich cudzoziemcy i ich barbarzyński styl życia.

Według oficjalnych szacunków jedna trzecia działalności gospodarczej we Włoszech to aktywność nieoficjalna, będąca poza zasięgiem statystyk i urzędów skarbowych.

Włosi wiedzą, że każdy spór można rozstrzygnąć, łącząc umiejętnie ducha spokojnego kompromisu z przekupstwem, więc starają się unikać konfrontacji.

(...) co trzecie włoskie małżeństwo kończy się rozwodem, ponieważ "bamboccioni" [dosł. Dorosłe bobasy, inaczej maminsynki - J.] nie nadają się do życia, a ich żony przegrywają w konfrontacji z teściowymi.

(...) Włosi piją tylko przy jedzeniu, co nie musi oznaczać szczególnej wstrzemięźliwości.

Włosi traktują swoje zęby tak jak zabytki starożytności, czyli czekają tak długo, aż nie ma już czego naprawiać, zamiast dbać o nie na bieżąco.

W pojedynkę każdy Włoch jest chodzącą doskonałością, wszyscy jednak wiedzą, że bałagan robią "gli altri" [ci inni - J.]. Dlatego podstawą włoskiego prawa karnego jest domniemanie winy - jest się winnym, dopóki nie udowodni się swojej niewinności.

Zgodnie z obiegową opinią Włosi to naród typowo śródziemnomorski, złożony z ludzi hałaśliwych, wybitnie emocjonalnych i skłonnych do krętactw, których talenty i pomysłowość idą, niestety, w parze z lenistwem i brakiem odpowiedzialności.

Włoszki są znakomitymi aktorkami. Całkowicie wyemancypowane, zachowują się dokładnie tak, jak chcą. Idąc przez życie, grają jednak role spokojnych i uległych, dzięki czemu podtrzymują iluzję męskiej władzy.

Włosi starają się trzymać jaśniejszej strony życia, czego dobitnym wyrazem jest popularne życzenie, brzmiące tak oto w wolnym przekładzie: "Niech najsmutniejsze dni twojej przyszłości będą takie, jak najszczęśliwsze dni z twojej przeszłości".

Włosi żyją pełnią życia i nie mieliby nic przeciwko temu, żeby ich czas wolny trwał dwadzieścia cztery godziny na dobę, siedem dni w tygodniu i pięćdziesiąt dwa tygodnie w roku. Praca nie jest treścią i celem ich życia. Pracują, aby żyć, a nie odwrotnie.

Włosi należą do najwspanialszych interlokutorów, mimo że ich język nie jest powszechnie używany na świecie. Brak ten jest z naddatkiem nadrabiany przez fenomenalne wykorzystanie rąk podczas rozmów.

Za każdym wybitnym Włochem stoi jakaś kobieta z charakterem. Czasami bywa nią żona lub kochanka, najczęściej jednak jest to matka.

Włoskie prawo działałoby perfekcyjnie, gdyby nie Włosi, którzy ostentacyjnie je lekceważą.

Punktualność nie należy we Włoszech do zalet najbardziej cenionych.

Bardzo niewiele łączy ludzi z Turynu i Bari czy też z Neapolu i Triestu - poza autostradą, liniami kolejowymi i Kościołem katolickim.

Wiedzą, że mają przywilej mieszkania w najpiękniejszym kraju na świecie - ech, gdyby tylko mogli zlecić rządzenie nim Brukseli, mieliby jak w raju... I gdyby mogli zrobić coś z tymi "gli altri Italiani".

Włosi są wspaniałymi aktorami, a ich życie często sprawia wrażenie wielkiego spektaklu.

Włosi, jeśli nie czują się winni, nie widzą potrzeby przepraszania, a gdy mają poczucie winy, idą z nim do konfesjonału.

Typowa włoska rodzina to ojciec, który w swym własnym mniemaniu dźwiga cały ciężar pracy i decydowania; matka, faktycznie wykonująca większość najcięższych zadań i podejmująca wszystkie ważne decyzje; synowie, najczęściej rozpuszczeni, nienauczeni odpowiedzialności i skuteczności w działaniu; oraz córki, przeważnie nierozpuszczone, bardziej zaradne i przedsiębiorcze od swoich braci, z którymi muszą rywalizować od najmłodszych lat, startując z gorszej pozycji.

Włosi wzrastają w przekonaniu, że prawdę należy oszczędzać.

Włosi są pozbawieni więzi ze swoim Rządem, który postrzegany jest jako obca i wroga organizacja, cisnąca obywateli podatkami i napełniająca pieniędzmi prywatne kieszenie osób znajdujących się aktualnie przy żłobie.

Mafia we wszystkich swych odmianach była od stuleci sposobem na życie włoskiego Południa - z wyjątkiem ludzi, dla których była sposobem na rozstanie się z życiem. Przyczyna jej sukcesu jest prosta: w warunkach braku zauważalnego i skutecznego rządu mafia stanowiła jedyną zorganizowaną siłę i to w mafii zwykli ludzie mogli szukać pomocy, na przykład wtedy, gdy potrzebowali pozwolenia na pracę lub zawarcie związku małżeńskiego.

Włosi potrafią sprzedać wszystko, od babci po Krzywą Wieżę w Pizie - po okazyjnej cenie, oczywiście.

Włochów cechuje ogromny szacunek dla kultury. Są w pełni świadomi wartości swego narodowego dziedzictwa i wiedzą, że jest ono jednym ze źródeł ich dobrobytu.

Rzeczy nie muszą być funkcjonalne, muszą być natomiast piękne. A jeśli coś jest piękne, Włosi postarają się, żeby było również funkcjonalne i trwałe.