Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziennikarzy irytował fakt, że Gore nie chicial się podporządkować przypisanemu mu wizerunkowi. Nie dawał powodów, by określano go człowiekiem nietaktownym, ani zbyt melancholijnym. Ponadto, w połowie lat osiemdziesiątych można było stwierdzić, że jeśli którakolwiek gwiazda pop nie była aktorem, to na pewno chodziło o Marina Gore'a.

Śpiewał skoncentrowany, zamyślony. Obnażenie nie zaszło aż tak daleko, by zdradził siebie i zaczął udawać. Dał ludziom możliwość odnalezienia się w nim, a sam odnalazł się w roli reprezentanta marzeń i obaw swojej widowni. Był to wart zauważenia postęp w tym okresie historii muzyki. W połowie lat osiemdziesiątych, większość gwiazd pop zajęta była stylizowaniem swojej sztuczności i nieprzystępności. Po jednej stronie był styl Michaela Jacksona, po drugiej Martina Gore'a.