Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mówi się, że wróg może cię zranić, zniszczyć potrafi tylko przyjaciel.

Wróg może cię zranić, zniszczyć potrafi tylko przyjaciel.

Mam co prawda cień podejrzenia, dlaczego lubimy wygonie położyć się na kanapie z książką o seryjnych mordercach i gwałcicielach w ręku; dlaczego w wolnym czasie zanurzamy się w najgłębsze zakamarki duszy ludzkiej: dlatego że potrzebujemy piorunochronu. Czegoś, co skanalizuje nasz prawdziwy strach, który odreagowujemy w bezpiecznych, spokojnych warunkach i po skończonej lekturze możemy go razem z książką odstawić na półkę. Ale być może jest to tylko pobożne życzenie i w rzeczywistości wszyscy mamy jakąś ciemną stronę, której musimy pozwolić się ujawnić. Ja robię to przez pisanie, Wy przez czytanie. W każdym razie potwierdziła mi to niedawno pewna psycholożka na spotkaniu autorskim w Wiedniu, to my jesteśmy ci dobrzy. To raczej o tych, którzy nie mają wentyla, a więc nie czytają thrillerów ani ich nie piszą i wszystko tłumią w sobie, powinniśmy się martwić.

Smutek jest jak trzęsienie ziemi. Przychodzi bez ostrzeżenia i powoduje niekontrolowane skutki.

(...) miłość, jak każde euforyczne uczucie, przemija i jedynie przyjaźń jest czymś trwałym.

(...) to nie oczami poznajemy świat. To nasze uczucia pozwalają nam go widzieć.

Strach może zawsze urosnąć. Strach jest jak ból. Nie ma granicy (...).