Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Byłaś jak latawiec wysoko na wietrze, bez żadnych sznurków. Wiatrem, który cię napędzał, był twój gniew. [...] Dlatego on cię wybrał. Jesteście bardzo podobni. Oboje czujecie złość - na to co zrobili wam, na to co zrobili innym - oboje potrzebujecie kogoś, kto by trzymał wasze sznurki, kto by zabrał wasz gniew tak wysoko w niebo, by stracił się na zawsze.

Wieczność to bardzo długo. Więc jeśli już trzeba ją z kimś spędzić, to ja chyba wolałbym z kimś niemożliwym... Ale interesującym.

John opuścił książkę, którą czytał. - Przepraszam - powiedział. - Mówiłaś do mnie? - Wiem, że słuchałeś - powiedziałam zdegustowana, zabierając mu książkę i odrzucając ją na drugi brzeg łóżka. - Nie mogłeś tego czytać. Trzymałeś ją do góry nogami.
Roześmiał się i objął mnie ramionami. - Jak mógłbym cokolwiek czytać, gdy jesteś obok mnie? Twoje piękno rozpraszałoby każdego mężczyznę. . . - Nie przekupisz mnie tymi komplementami - powiedziałam.

{***} Powiedziałem ci: wróć na zamek, a nie: bierz wszystkich z plaży ze sobą. {***}
-Musiałam podjąć kilka trudnych kierowniczych decyzji-powiedziałam-Kierowanie tym miejscem nie jest łatwe. Nie wiem, jak robiłeś to przez te wszystkie lata. Mieliśmy również problem z krukami kamikaze. {***}.

-John nie potrzebuje samochodu-rzucił Alex z uśmiechem siedząc na kuchennym blacie.-On jest samochodem.