Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszyscy jesteśmy przedziwną mieszaniną strachu, słabości, dobrych intencji i złych uczynków. Szczególnie kiedy tkwi w nas zadawniony, nieuświadomiony lęk.

Holocaust to nie wszystko (...) Cierpienie wtedy się nie skończyło, nie jest rozdzielane sprawiedliwie ani dawkowane porcjami. Przychodzi, kiedy chce i do kogo chce. Nikt nie możesz sobie nigdy powiedzieć, że dosyć - jego limit w życiu już się wyczerpał.

Trzeba być wdzięcznym losowi. On wymaga od nas tylko, abyśmy byli w tym miejscu, w tym czasie i swoje obowiązki wypełniali. A przyszłość? Rysuje się spokojnie, lecz wiele w tym od nas zależy.

Kiedy nasze dziecko odjeżdża- dokądkolwiek- to zawsze jest za daleko.

Nie wiem, czy tam, dokąd lecę, może mnie spotkać nieoczekiwane szczęśliwe zakończenie- czy nasze losy kiedykolwiek mogą mieć jakiś happy end? A może to ja sama dla siebie jestem happy endem- jedynym szczęśliwym zakończeniem.

Nie umiem przeżywać prawdziwych wakacji – może dlatego, że nigdy nie mam wakacji od siebie.

Nasza teraźniejszość jest przecież naszą przeszłością - zbudowaną tylko z trochę innych kamieni.

Pachnie świerkami, pachnie koniem i kożuchami. To są takie zmieszane zapachy, które dobrze znam. Tak pachnie tylko w górach.

Przeszłość powraca, nie muszę jej przywoływać. Nauczyłam się z nią żyć. Zawsze byłam tylko pełną strachu dziewczynką, która spełniała to, czego od niej żądano. Musisz, musisz, musisz...

No bo jak się dziękuje za życie? Czym za nie zapłacić? Gdzie są granice wdzięczności?

Tak łatwo jest umrzeć, tyle ludzi umiera.

Nigdy nie mów o tym, na czym się nie znasz.