Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I było mi dobrze, bo wiedziałem, że umieram.

Jest taka chwila, kiedy nie czuje się już ani głodu, ani pragnienia. Nie czuje się nawet bezlitosnych ukąszeń słońca na poparzonej skórze. Nie myśli się o niczym. Nie ma się pojęcia o własnych doznaniach. Ale nie traciło się jeszcze nadziei.

Jest taka chwila, kiedy nie czuje się już bólu. Wrażliwość znika, a rozsądek tępieje, aż zatraci się poczucie czasu i miejsca.

Nie opuściła go pogodna sława bohatera, który miał odwagę wysadzić własny pomnik w powietrze.

(...) trudniej mi umrzeć, niż utrzymać się przy życiu. Rano byłem na granicy życia i śmierci. Wybrałem śmierć, a jednak żyłem dalej, z kawałkiem wiosła w dłoni, gotów walczyć o życie. Walczyć o to, na czym już mi zupełnie nie zależało.

Jest taka chwila, kiedy nie czuje się już ani głodu, ani pragnienia. Nie czuje się nawet bezlitosnych ukąszeń słońca na poparzonej skórze. Nie myśli się o niczym. Nie ma się pojęcia o własnych doznaniach. Ale nie utraciło się jeszcze nadziei”.