"Opowieść rozbitka" to zbeletryzowany reportaż, który czyta się jak powieść przygodową (idealną dla chłopców i mężczyzn) i niezwykle szybko. Akcja jest wciągająca, występuje napięcie. Gabriel Garcia Marquez bardzo dobrze zredagował tę historię opartą na fakcie. Dzieło krótkie (książka ma 120 stron) i lepsze niż dwa światowe hity tego autora: "Sto lat samotności" i "Miłość w czasach zarazy".

"Opowieść rozbitka" to zbeletryzowany reportaż, który czyta się jak powieść przygodową (idealną dla chłopców i mężczyzn) i niezwykle szybko. Akcja jest wciągająca, występuje napięcie. Gabriel Garcia Marquez bardzo dobrze zredagował tę historię opartą na fakcie. Dzieło krótkie (książka ma 120 stron) i lepsze niż dwa światowe hity tego autora: "Sto lat samotności" i...

Opowieść o rozbitku, czyli marynarzu Luisie Valesco, który podczas sztormu wypadł do wody Morza Karaibskiego z pokładu niszczyciela kolumbijskiej marynarki wojennej. Podczas rozpaczliwej walki udało mu się dostać do tratwy, na której przetrwał 10 dni dryfowania bez jedzenia i picia. Całość napisana prostym językiem w pierwszej osobie, w formie pamiętnika szczegółowo opisującego poszczególne dni i noce walki z żywiołem wody, słońca, nocy, rekinami, własnym ciałem i strachem...

Opowieść o rozbitku, czyli marynarzu Luisie Valesco, który podczas sztormu wypadł do wody Morza Karaibskiego z pokładu niszczyciela kolumbijskiej marynarki wojennej. Podczas rozpaczliwej walki udało mu się dostać do tratwy, na której przetrwał 10 dni dryfowania bez jedzenia i picia. Całość napisana prostym językiem w pierwszej osobie, w formie pamiętnika szczegółowo...

Nie wiem jak ocenić taką książkę, więc nie przyznam żadnych gwiazdek.

Jak można się dowiedzieć ze wstępu jest to reportaż o marynarzu, który przeżył katastrofę morską i spędził 10 dni sam na oceanie, zanim dotarł do lądu.

Książka jest krótka, szybko się czyta, jest napisana lekkim piórem. Ile w tym ingerencji Marqueza, a ile oryginalnej relacji świadka, ciężko mi ocenić, choć całość jest napisana z perspektywy pierwszej osoby.

Prawdopodobnie o katastrofie już mało kto pamięta, ponieważ wydarzyła się prawie 70 lat temu, lecz mimo tego warto się zapoznać z tą pozycją.

Nie wiem jak ocenić taką książkę, więc nie przyznam żadnych gwiazdek.

Jak można się dowiedzieć ze wstępu jest to reportaż o marynarzu, który przeżył katastrofę morską i spędził 10 dni sam na oceanie, zanim dotarł do lądu.

Książka jest krótka, szybko się czyta, jest napisana lekkim piórem. Ile w tym ingerencji Marqueza, a ile oryginalnej relacji świadka, ciężko mi...

Krótki, ale bardzo ciekawy reportaż autorstwa G. G. Márqueza, będący jednym z jego wcześniejszych tekstów (1955). Przedstawia on prawdziwą historię Luisa Alejandro Velasco, żołnierza kolumbijskiej marynarki wojennej, który po wypadnięciu za burtę spędził 10 dni na tratwie. Czyta się szybko, a poruszane tematy sprawiły, że nieco poszerzyłem swoją wiedzę, zgłębiając je pod wpływem książki (np. dowiadując się, jak dokładnie od strony naukowej wygląda kwestia picia wody morskiej).

---

> Łatwo powiedzieć, że po pięciu dniach głodowania człowiek zje wszystko. Choćby jednak nie wiem jak był głodny, zawsze będzie czuł wstręt na widok tego zlepku piór oraz ciepłej krwi cuchnącego mocno surową rybą i świerzbem.

Krótki, ale bardzo ciekawy reportaż autorstwa G. G. Márqueza, będący jednym z jego wcześniejszych tekstów (1955). Przedstawia on prawdziwą historię Luisa Alejandro Velasco, żołnierza kolumbijskiej marynarki wojennej, który po wypadnięciu za burtę spędził 10 dni na tratwie. Czyta się szybko, a poruszane tematy sprawiły, że nieco poszerzyłem swoją wiedzę, zgłębiając je pod...

Reportaż w wykonaniu Marqueza. Lekkie pióro genialnego pisarza w połączeniu z pierwszoplanową narracją i bogactwem przeżyć sprawiają, że od książki ciężko się oderwać.
Nuta belleteystyki sprawia, że w odróżnieniu od typowych pozycji literatury faktu, tutaj nie ma miejsca na suche wyliczenie informacji. Zamiast tego są doznania rozbitka na zmianę popadającego w rozpacz i chwytającego się resztek nadziei, człowieka skazanego na samotność na morzu, uporczywie choć nieporadnie starającego się utrzymać przy życiu.

Pozycja krótka, z uwagi na tematykę, autora, zdecydowanie warta przeczytania!

Reportaż w wykonaniu Marqueza. Lekkie pióro genialnego pisarza w połączeniu z pierwszoplanową narracją i bogactwem przeżyć sprawiają, że od książki ciężko się oderwać.
Nuta belleteystyki sprawia, że w odróżnieniu od typowych pozycji literatury faktu, tutaj nie ma miejsca na suche wyliczenie informacji. Zamiast tego są doznania rozbitka na zmianę popadającego w rozpacz i...

Zbeletryzowany reportaż- pamiętnik pisany w pierwszej osobie. Niewiarygodna siła przetrwania w skrajnych warunkach. Zwykły marynarz po 10 dniach głodu i bliskiej śmierci na tratwie pośród wód oceanicznych, zostaje najpierw okrzyknięty idolem i pokazywany w reklamach a potem odsunięty w niebyt ze względów politycznych. . Oprócz gehenny walki o życie ten właśnie motyw pozostanie mi w pamięci- jak szybko można niekiedy zostać bohaterem i równie szybko przestać nim być !

Zbeletryzowany reportaż- pamiętnik pisany w pierwszej osobie. Niewiarygodna siła przetrwania w skrajnych warunkach. Zwykły marynarz po 10 dniach głodu i bliskiej śmierci na tratwie pośród wód oceanicznych, zostaje najpierw okrzyknięty idolem i pokazywany w reklamach a potem odsunięty w niebyt ze względów politycznych. . Oprócz gehenny walki o życie ten właśnie motyw...

Naprawdę nie wiedziałem, że Marquez pisywał i reportaże…

Ta znakomita opowieść to nie tylko zapis zmagań z tym wszystkim, co gnębi rozbitka (nb. narrator nim nie był, skoro jego okręt bynajmniej się nie rozbił, jeno on został z niego "wypadnięty" - widzę tu luki w polszczyźnie).

Ważniejsze dla mnie było to, co – jak to u Margueza - odkryte jest już na samym początku: że jako (jak by to dziś powiedzieć) „sygnalista” ujawnił prawdziwe przyczyny tragedii na niszczycielu. Jak zawsze było nią sobiepaństwo „trepów” i naruszenie wszelkich wojskowych i nie tylko procedur (skądś to znamy?) - obładowanie pokładu okrętu przemycanymi dobrami wszelakimi, w tym lodówkami (Ruscy w Ukrainie tak naprawdę nie wymyślili niczego nowego…).

I tylko pytanie, dlaczego Velasco po początkowym ukryciu prawdziwych przyczyn tragedii zdecydował się ujawnić prawdę. nieprzyjemną dla marynarki - i dla samego siebie. Zapewne po tych 10 dniach na chybotliwej tratwie nic już nie było dla niego straszne czy niebezpieczne. Gorsza mogłaby zaś być dla niego chyba ćmiąca świadomość, że poniekąd zdradził kolegów, którzy nie zdołali się wdrapać na tratwę w feralnej chwili.

Dlatego powiedział jak było. „Nie opuściła go pogodna sława bohatera, który miał odwagę wysadzić własny pomnik w powietrze”. To istota tej opowieści. Pod tym kątem wspaniały to zaiste moralitet, a nie tylko sam w sobie wciągający zapis odganiania wiosłem rekinów, umierania z pragnienia i palenia się na piekącym słońcu…

A dyktatura zareagowała na jego słowa tak jak zawsze każda z nich, czy to na tamtej, czy tej półkuli. Początkowo ograniczyła się do sprostowania., ale gdy prawda rozlała się szerzej, zamknęła gazetę, która rzecz całą ujawniła i opisywała…

Warto czytać Marqueza. Wtedy jest się na wszystko lepiej przygotowanym...

Naprawdę nie wiedziałem, że Marquez pisywał i reportaże…

Ta znakomita opowieść to nie tylko zapis zmagań z tym wszystkim, co gnębi rozbitka (nb. narrator nim nie był, skoro jego okręt bynajmniej się nie rozbił, jeno on został z niego "wypadnięty" - widzę tu luki w polszczyźnie).

Ważniejsze dla mnie było to, co – jak to u Margueza - odkryte jest już na samym początku: że...

Książka na faktach + 10 do atrakcyjności. Robi wrażenie. Męczyłam się i cieszyłam, jak tytułowy rozbitek.

Książka na faktach + 10 do atrakcyjności. Robi wrażenie. Męczyłam się i cieszyłam, jak tytułowy rozbitek.

Ciekawe obserwacje człowieka uznanego za zaginionego, który cudem przeżył. Zmartwychwstanie w społeczeństwie i powrót z bezludnej wyspy.. Trochę jak Robinson ale bliżej rzeczywistości.

Ciekawe obserwacje człowieka uznanego za zaginionego, który cudem przeżył. Zmartwychwstanie w społeczeństwie i powrót z bezludnej wyspy.. Trochę jak Robinson ale bliżej rzeczywistości.

Reportaż czyta się bardzo szybko, nie tylko dlatego, że jest dość krótki, ale przede wszystkim wciągający. Marquez prostym, dla każdego zrozumiałym językiem potrafi opisać każde uczucie psychiczne i fizyczne rozbitka w taki sposób, że nie da się z nim nie utożsamić. Serdecznie polecam

Reportaż czyta się bardzo szybko, nie tylko dlatego, że jest dość krótki, ale przede wszystkim wciągający. Marquez prostym, dla każdego zrozumiałym językiem potrafi opisać każde uczucie psychiczne i fizyczne rozbitka w taki sposób, że nie da się z nim nie utożsamić. Serdecznie polecam