Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie to jest ważne - co napisałem dotychczas na tych stronach kilkudziesięciu, szczególnie dla tych, co czytać je będą li tylko jako sensację, lecz tutaj chciałbym pisać tak wielkimi literami, jakich nie ma, niestety, w maszynowym piśmie, żeby te wszystkie głowy, co pod pięknym przedziałkiem mają wewnątrz przysłowiową wodę i matkom chyba tylko mogą dziękować za dobrze sklepione czaszki, że owa woda im z głów nie wycieka - niech się trochę zastanowią głębiej nad życiem własnym, niech się rozejrzą po ludziach i zaczną walkę od siebie, ze zwykłym fałszem, zakłamaniem, interesem podtasowanym sprytnie pod idee, prawdę, a nawet wielką sprawę.

Pamiętam, że Francuzi dostali numery ponad czterdzieści i pięć tysięcy.
I kończyli się szybko - jak nikt w obozie. Ani to do pracy - ani koleżeństwa. Wątłe jakieś chuchra i głupio oporne.

TO MIEJSCE WE WSPOMNIENIACH MOICH NAZWAŁBYM MOMENTEM, W KTÓRYM KOŃCZYŁEM ZE WSZYSTKIM, CO BYŁO DOTYCHCZAS NA ZIEMI I ZACZĄŁEM COŚ, CO BYŁO CHYBA GDZIEŚ POZA NIĄ.