Jesteśmy społecznością, która kocha książki

37255 tym była, numerem... Zofia Bator urodziła się 3 czerwca 1920 roku w Radomiu, gdzie spędziła swoje dzieciństwo i lata młodości. Odznaczała się wyjątkowymi zdolnościami plastycznymi. Niestety nie dane jej było kształcić się w tym kierunku, ponieważ gdy miała 19lat wybuchła wojna. Została wciągnięta do Szarych Szeregów, jako łączniczka o pseudonimie "Niezapominajka". Niestety została złapana przez Gestapo, gdzie pięć miesięcy była więziona , bita i przesłuchiwana, a na koniec wywieziona do obozu w Auschwitz- Birkenau. Pani Zofia nie chciała dzielić się tym co ją spotkało, jednak dopiero pod koniec swojego życia za namową swoich wnuków odważyła się by o tym wszystkich nam opowiedzieć. Zastrzegła jednak, że publikacja ma nastąpić dopiero po jej śmierci. 🥺 Książka to pewnego rodzaju pamiętnik w której poznajemy losy pani Zofii, to co przeżywała każdego dnia, z czym dane było jej się zmierzyć, dosyć dokładnie opisuje swoje koleżanki niedoli,opisuje okrucieństwo każdego dnia w obozie. Nie zliczę ile razu ściskało mnie w gardle i powstrzymywałam zły. Patrząc na zdjęcie pani Zofii, uśmiechniętej z promiennym spojrzeniem ciężko uwierzyć w to co przeszła. Czy po czymś takim można zacząć żyć normalnie, czy to do człowieka nie wraca? Ciężko na te pytania odpowiedzieć. Książka zawiera ogrom ilustracji z rysunkami pani Zofii oraz prywatnymi zdjęciami. Rysując dawała nadzieję koleżankom , że wszystko będzie dobrze. Rysowała je piękne, zadbane, uczesane. Rysunki pani Zofii z czasów pobytu w obozie znajdują się w muzeum Auschwitz Birkenau. Młodzież powinna z takich książek czerpać wiedzę, a nie z bezdusznie napisanych podręczników. Dla mnie jest jedną z tych książek, której lektura powinna być obowiązkowa. Pięknie i bardzo wzruszająco opowiedziane wspomnienia.