Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Może zawierać spoilery! „Czy to źle, że nie czuję nic nadzwyczajnego" "Kochanie nie okłamuj mnie" to kontynuacja "kochanie nie rań mnie" jak i ostatni tom dylogii. W tej części dowiadujemy się w końcu czemu losy tej dwójki postanowiły się, że sobą splątać. Melody poznaje kim tak naprawdę jest Rhys, jednak pomimo wszystko postanawia dać mu szanse i stać przy jego boku Sama też, chce poznać skrywane przez jej rodzinę sekrety. Wszystko idzie w dobrym kierunku i wygląda na to, że ta dwójka może zacząć żyć na pozór "normalnie " . Jednak gdy Rhys wylatuje w sprawach służbowych, gdzie w porachunkach mafijnych zostaję ciężko ranny , a Mel poznaje prawdę o rodzinie wszystko się, sypie. Niestety najgorsze ma dopiero nadejść. To skrywane przez Motyla tajemnice i świadomość, że ponownie ja oszukał, powodują, że dziewczyna postanawia odejść. Nie chce I nie potrafi mu wybaczyć. *** Nie byłam jakoś szczególnie przekonana czy warto dać szanse tej książce po tym, jak pierwszy tom mnie cóż... śmiało mogę powiedzieć lekko rozczarował . Zaryzykowałam, czy żałuję? Śmiało mogę powiedzieć, że nie. Nareszcie tej części dzieje to, czego mi brakowało w "kochanie nie rań mnie". Autorka zaserwowała nam tutaj naprawdę misterna sieć kłamstw i intrygi, a Melody utknęła w tym wszystkim sama. Stopniowo dowiadujemy się o wszystkich tajemnicach i prawdziwych zamiarach Rhysa względem rodziny dziewczyny. W końcu dowiadujemy się co takiego, zrobili, że Motyl tak ich nienawidzi. Rhysa-jak na początku książki jego zachowanie powodowało, że naprawdę zaczynałam go lubić tak im dalej, tym gorzej. Upozorowanie własnego wypadku, świadomość , że pozwolił, aby Melody myślała, że umiera, gdy on sam ukrywał się w posiadłości wuja i bawił w najlepsze, spowodowało, iż stracił cały mój szacunek. Potrafię zrozumieć co nim, kierowało, jednak w moim odczuciu nie tłumaczy to jego zachowania. Dziwi mnie też jak łatwo Melody zapomniała mu to, co zrobił , miłość miłością jednak są rzeczy, których łatwo wybaczyć się nie powinno. Melody, cóż... miała swoje momenty, w których mnie irytowało, jednak patrząc na wszystko, co działo się w życiu dziewczyny, potrafiłam zrozumieć jej dziwne zachowanie i to, iż nieraz nie wiedziałam jak postąpić. Bardzo podobał mi się wątek romansu między Paulem a Nancy, trochę żałuję, że Autorka nie postanowiła pociągnąć tego tematu bardziej, bo naprawdę mogło być ciekawie ;) Jedynym minusem było to, iż moje przypuszczenia co do tego, Kto jest ojcem Mel się, sprawiły i tutaj jednak jestem trochę rozczarowana, że tak łatwo udało mi się to rozszyfrować:( Ogółem drugi tom dylogii był lepszy, a zakończenie spowodowało, iż mam ochotę na więcej. Mam nadzieję, że Karolina przemyśli, by pociągnąć ich historie dalej :)