Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Feliks Martyniuk jest młodym absolwentem Politechniki, który, jak na swój młody wiek, ma już swoje za uszami. Zadarł podczas studiów z prawem, za sprawą próby piractwa. Skala tego przedsięwzięcia była na tyle duża, że, niestety dla niego, zwróciła uwagę policji. Uratował swoją skórę, jedynie dzięki heroicznej akcji ratunkowej. W środku zimy, wyłowił z rzeki młodą dziewczynkę, dzięki czemu pozwolono mu kontynuować studia. Ale nie ta historia sprowadza na niego większą, bardziej tajemniczą zagadkę. Feliks, w wyniku wypadku w młodości, widzi coś więcej niż większość ludzi. Feliks widzi… duchy. Tak przynajmniej zdaje mu się przez większość jego życia. Odkrycie prawdy kryjącej się za jego „widziadłami”, bardzo klarownie splata go z historią o dziewczynce w rzece, i komisarzem policji, o przepięknym nazwisku – Jaszczur. Zanim jednak do tego dojdzie, Czytelnik zostaje wrzucony w bieg wydarzeń, dzięki któremu Feliks raz jest na wozie raz pod nim. Rozwiązywanie łamigłówki, zadanej przez Pana Preislera zaczyna się wcześniej, niż sobie z tego zdawaliśmy sprawę, im bliżej do końca książki, tym bardziej jesteśmy tego świadomi. Autor książki kupił mnie w dwóch miejscach. Pierwszym jest, wspomniane umiejscowienie akcji. Pod poznańskie miejscowości, takie jak: Mosina, Puszczykowo, Wielkopolski Park Narodowy z jeziorem Jarosławieckim (do którego miałem 10 minut rowerem),są miejscami w których się wychowywałem. Główne miejsce akcji, czyli Poznań, przyszedł dla mnie później, ale stał się domem, dzięki czemu rozpoznaję każdą lokację opisaną w książce. Nie myślcie, że wspominam o tym z czystego sentymentalizmu. Szczegóły aglomeracyjne opisane przez autora, są dodatkowymi bodźcami, które dostępne są tylko mieszkańcom, co sprawia dodatkową „frajdę” z czytania. W drugim miejscu zostałem kupiony przez wyśmienite poprowadzenie linii psychologicznej głównej postaci – Feliksa. Przypomniały mi się klasyki Lema, które stawiały właśnie na psyche postaci, ponad fabułę. W „Zagadce Widziadeł” fabuła gra drugorzędna rolę, co może być szokiem dla wielu obeznanych czytelników. Akcja rozwija się bardzo powoli, dawkując poszczególne informacje na tyle zdawkowo, żeby finalny rozdział zostawił bardzo wyraźny ślad, w stylu kina akcji, czyli wielki wybuch. Sam sposób przedstawienia rozwiązania sprawy widziadeł, był akurat przewidywalny, jednak są One tylko katalizatorem dla całości zdarzeń, przedstawionych w książce. Pełna recenzja książki na: http://moznaprzeczytac.pl/zagadka-widziadel-dariusz-m-preisler/