Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo lubię literaturę azjatycką, ale na tej pozycji się zawiodłam. Większość tego typu książek cechuje prostota i w tym przypadku również tak było, jednak jak z innych historii potrafiłam w tym minimalizmie znaleźć coś dla siebie, to tym razem pozostałam praktycznie bez niczego. Jest to bardzo krótka książka zawierająca niespieszną historię, która całościowo wypadła dość nijako i bez charakteru, nie wywołując tym samym we mnie żadnych większych emocji.

Bohaterowie byli mi totalnie obojętni i nawet w najmniejszym stopniu nie poczułam z nimi więzi. Wydawać by się mogło, że historia opowiadająca o codziennym życiu postaci i ich problemach będzie bliska czytelnikowi, a niestety w przypadku tej książki tak nie było. Główny jej motyw to relacja międzypokoleniowa i bardzo ubolewam nad tym, że został on potraktowany po macoszemu. Pomiędzy kobietami nie dało się wyczuć żadnej bliskości, a wręcz odwrotnie. Tak jak jeszcze starsza z nich wzbudzała jakieś pozytywne emocje, to zachowanie Chizu niezmiernie mnie irytowało i nie byłam w stanie zrozumieć jej postępowania.

Pierwsza część książki była do zaakceptowania, ale druga wytrąciła mnie trochę z równowagi, bo jednak nie spodziewałam się, że w historii zostaną poruszone losy jeszcze innego bohatera. Czy opisane wydarzenia z życia mężczyzny wniosły coś do postrzegania przeze mnie tego tytułu? Niestety nie, dlatego moim zdaniem ten rozdział był niepotrzebny.

Nie wiem sama, co do końca myśleć o tej pozycji. „Idealny czas na smuteczek” zapowiadał się wyśmienicie i byłam ogromnie podekscytowana, kiedy zaczynałam czytanie. Bardzo chciałam polubić tę książkę, a niestety wyszło na odwrót. Cieszę się, że na końcu pojawiła się interpretacja, bo uratowała ona postrzeganie przeze mnie tego tytułu otwierając tym samym oczy na pewne kwestie. Myślę, że może gdybym do niej wróciła już po poznaniu wyjaśnienia to dostrzegłabym w niej więcej, niż za pierwszym razem.

Bardzo lubię literaturę azjatycką, ale na tej pozycji się zawiodłam. Większość tego typu książek cechuje prostota i w tym przypadku również tak było, jednak jak z innych historii potrafiłam w tym minimalizmie znaleźć coś dla siebie, to tym razem pozostałam praktycznie bez niczego. Jest to ...

Rozwiń

Zwiń

Rzadko trafiam na książki z motywem drugiej szansy, ale tą mogę zdecydowanie uznać jako moją ulubioną. Z piórem Klaudii Bianek miałam już przyjemność się spotkać i niezmiennie uważam, że piszę ona w sposób, który wciąga czytelnika w historię już od pierwszych stron. Narracja została poprowadzona w dwóch liniach czasowych, które świetnie się dopełniały, dlatego też jako czytelnik nie pozostajemy długo bez odpowiedzi, na pewne niedopowiedzenia.

Wiktoria i Oskar to przesympatyczni bohaterowie, których nie da się nie lubić. Ona mimo tego, że została skrzywdzona w przeszłości, aktualnie prowadzi szczęśliwe życie, a on stara się naprawić błędy, które popełnił 12 lat temu. Wiktoria to bohaterka, która zostaje postawiona między młotem a kowadłem. Czy podejmuje pochopne decyzje, które nie są do końca przemyślane? Owszem, ale ja ją w 100% rozumiem, bo wiem, że miłość naprawdę potrafi namieszać w głowie. Oskar natomiast to mężczyzna marzeń, który rozkochał mnie w sobie na milion sposobów. Autorka w świetny sposób opisała emocje bohaterów, a chemia pomiędzy nimi była wręcz namacalna. Odczuć się ją dało już podczas ich pierwszego spotkania i utrzymywała się ona aż do ostatniej strony.

W książce pojawił się motyw, który jest jednym z moich mniej ulubionych, ale został on wpleciony tak naturalnie, że w żaden sposób mi to nie przeszkadzało. Autorka poruszyła również temat rozwodu, który na tle historii wypadł bardzo autentycznie, pokazując tym, że nasi bohaterowie to ludzie tak jak my, którzy nie zawsze prowadzą życie usłane różami.

„Zatańcz ze mną” to piękna i lekka historia, która pokazuje, jak istotna jest rozmowa. Uświadamia, że bez wyjaśnienia sobie pewnych kwestii, nawet tych najbardziej błahych nasze życie może obrócić się o 180 stopni. Przepadłam dla tej książki i totalnie nie spodziewałam się, że skradnie ona moje serce.

Rzadko trafiam na książki z motywem drugiej szansy, ale tą mogę zdecydowanie uznać jako moją ulubioną. Z piórem Klaudii Bianek miałam już przyjemność się spotkać i niezmiennie uważam, że piszę ona w sposób, który wciąga czytelnika w historię już od pierwszych stron. Narracja została poprow...

Rozwiń

Zwiń

Pierwszy tom skończyłam dość niedawno, a i tak ogromnie się cieszę, że mogłam wrócić do poznanych wcześniej bohaterów. Ta część podobała mi się bardziej, ale cała dylogia naprawdę jest świetna. Tym razem historię przez większość czasu poznajemy z dwóch perspektyw, mianowicie Adama i Vincenta oraz Tiny i Gabriela. Muszę przyznać, że to losy drugiej pary bardziej mnie interesowały, ze względu na to, że mogłam ich po prostu bliżej poznać.

Związek między bohaterami z pierwszego tomu stał się bardziej dojrzały i wspaniale było obserwować jak ta relacja w dalszym ciągu się rozwija. Natomiast w tej części nie obserwujemy tylko jedno wątku romantycznego, bo jest ich kilka, co bardzo mi się podobało. Autorka w naturalny sposób konstruuje relacje, które przesiąknięte są chemią, więc ciężko jest nie kibicować bohaterom. Ogromnie przywiązałam się do postaci, tych głównych jak i drugoplanowych i bardzo nie chciałam się z nimi rozstawać. Podziwiam to jak bardzo są ze sobą zżyci i jak wiele wsparcia okazują sobie wzajemnie.

Podobnie jak w pierwszy tomie, przez książkę się płynie. Akcja w niej jest bardziej dynamiczna, dlatego też o wiele szybciej mi się ją czytało. Tym razem bardziej odczułam klimat lat 80 i cieszę się, że motyw poszukiwania rodzeństwa został rozwinięty. Wątek romantyczny również odgrywał tutaj dużą rolę, ale to wszystko idealnie się uzupełniało tworząc niezapomnianą historię.

„Wszystkie twoje winy” to wspaniała historia o sile przyjaźni, miłości, samoakceptacji jak i również walce z hejtem i uprzedzeniami. Mimo lekkiemu pióru, autorka potrafi przekazać, to co jest najbardziej wartościowe i nie boi poruszać się też tych cięższych tematów. Książka ta wywołała we mnie wiele emocji i jestem pewna, że na długo pozostanie w mojej głowie.

Pierwszy tom skończyłam dość niedawno, a i tak ogromnie się cieszę, że mogłam wrócić do poznanych wcześniej bohaterów. Ta część podobała mi się bardziej, ale cała dylogia naprawdę jest świetna. Tym razem historię przez większość czasu poznajemy z dwóch perspektyw, mianowicie Adama i Vincen...

Rozwiń

Zwiń

To, co zawsze najbardziej mnie urzeka w literaturze azjatyckiej to prostota. I tak też było w przypadku tej książki. „Wszystko, czego szukasz znajdziesz w bibliotece” to piękna lektura, która nie musi być dynamiczna, aby chwycić za serce. Słowa i przekaz w niej zawarte są w 100% wystarczające.

Historię poznajemy z perspektywy pięciu całkiem różnych bohaterów, których łączy jedno, mianowicie poszukiwanie celu w życiu. Mimo, że każdy z nich boryka się z innym problemem, nie jest on w żaden sposób mniej ważny niż pozostałe. Aby odnaleźć sens tego, co spotyka ich na co dzień udają się do biblioteki, by spotkać tam niezwykłą kobietę, która mogłoby się wydawać, czyta im w myślach. Bardzo podobała mi się postać Sayuri Komachi, ze względu na jej tajemniczość oraz empatię. Za każdym razem ciekawiło mnie to, jaki dodatek do książki wyciągnie ze swojego pudełka i jakie będzie ono miało znaczenie. Uważam, że ze względu na dość krótki format ciężko jest się przywiązać do bohaterów, ale za to o wiele łatwiej jest się utożsamić z którymś z nich.

Najbardziej za serce chwycił mnie rozdział dotyczący kobiety z dzieckiem i mężczyzny, który przeszedł na emeryturę. Mimo, że na ten moment nie mam w żadnym stopniu do czynienia z życiem jakie oni prowadzili, to jednak ich przeżycia najbardziej skłoniły mnie do przemyśleń. Pozostałe rozdziały również mi się podobały, ale niestety nie wzbudziły we mnie większych emocji.

To prosta, ale zarazem skłaniająca do refleksji historia o poszukiwaniu samego siebie oraz trudnościach, które tak naprawdę każdy z nas spotyka na co dzień. Pokazuje, że wszystko jest możliwe i nie trzeba sięgać zbyt daleko, aby uzyskać to czego się pragnie.

To, co zawsze najbardziej mnie urzeka w literaturze azjatyckiej to prostota. I tak też było w przypadku tej książki. „Wszystko, czego szukasz znajdziesz w bibliotece” to piękna lektura, która nie musi być dynamiczna, aby chwycić za serce. Słowa i przekaz w niej zawarte są w 100% wystarczaj...

Rozwiń

Zwiń

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i mogę uznać je za jak najbardziej udane. „Spotkasz mnie nad jeziorem” to bardzo przyjemna historia od której nie sposób się oderwać. W książce przeplatają się dwie linie czasowe z życia głównej bohaterki oraz pojawiają się tam również wycinki z pamiętnika jej mamy. Wspomniane wydarzenia czasowe świetnie się uzupełniają, dzięki czemu nie umyka żaden szczegół fabularny.

Autorka wykreowała nieidealnych bohaterów, którzy są pogubieni i nie do końca wiedzą, czego tak naprawdę chcą od życia. Ich relacja rozwijała się stopniowo, ale chemię między nimi dało się wyczuć na kilometr. Jednak mimo tego za wszelką cenę wzbraniali się oni przed swoimi uczuciami, do momentu aż wszystkie emocje nie przekroczyły krytycznej granicy i wybuchły. To wszystko było w 100% autentyczne, w żaden sposób nie przesłodzone dzięki czemu jako czytelniczka siedziałam jak na szpilkach, bojąc się, że nie skończy się to tak jakbym chciała. Bardzo polubiłam Fern oraz Willa i uważam ich za naprawdę wyjątkowych bohaterów, którzy mimo wielu wątpliwości, które powstawały w ich głowach starali się słuchać siebie i swoich potrzeb.

„Spotkasz mnie nad jeziorem” to historia nie tylko o drugiej szansie oraz miłości, ale również o stracie i poradzeniu sobie z nią, problemach rodzinnych, trudnych wyborach oraz poszukiwaniu siebie. Mimo lekkiej tematyki autorka nie bała się poruszyć tych cięższych kwestii. Jest to książka wzruszająca i skłaniająca do przemyśleń. Uświadamia jak ważna jest rozmowa oraz jak duży wpływ na dalsze życie mają wydarzenia z przeszłości.

Zakończenie historii było bardzo rozczulające i cieszę się, że bohaterowie koniec końców odnaleźli w życiu to, co ich uszczęśliwia. Przyznam szczerze, że książka nie wywołała we mnie jakiś większych emocji, ale naprawdę bardzo dobrze mi się ją czytało.

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i mogę uznać je za jak najbardziej udane. „Spotkasz mnie nad jeziorem” to bardzo przyjemna historia od której nie sposób się oderwać. W książce przeplatają się dwie linie czasowe z życia głównej bohaterki oraz pojawiają się tam również ...

Rozwiń

Zwiń

„Wszystkie twoje ślady” to historia, która wciąga już od pierwszej strony i nie pozwala na to, aby się od niej oderwać. Lekkie pióro autorki sprawiło, że czasami miałam wrażenie jakbym oglądała serial, tylko że w formie liter na kartkach papieru. Przysięgam, że dawno tak świetnie się nie bawiłam podczas czytania jakiejś książki.

Bohaterów jest wielu, ale mimo tego nie da się znaleźć dwóch takich samych osób. Każdy z nich jest wyjątkowy, więc łatwiej jest się utożsamić z którymś z nich. Autorka zdecydowała się na bardzo fajny zabieg, którym jest narracja z perspektywy kilku postaci. Dzięki temu jako czytelnik możemy poznać przemyślenia każdego z nich. Relacja pomiędzy Adamem, a Vincentem rozwijała się wolno, jednak nie za wolno. Było w tym dużo naturalności, więc dało się odczuć między nimi chemię, która z czasem coraz bardziej wrastała. Wspaniale było obserwować, jak Adam po tym, co przeszedł rozwinął swoje skrzydła i poznał ludzi, którzy go w 100% akceptują. Vincent za to jest enigmatycznym chłopakiem, który rozczulił mnie swoją opiekuńczością. Większość postaci cechowało oddanie oraz przyjacielskość i naprawdę świetnie czyta się książkę, w której grupka znajomych wspiera się wzajemnie na każdym kroku.

Historia owiana jest tajemnicą, którą odkrywamy małymi kroczkami z każdym kolejnym rozdziałem. Plot twisty, które pojawiły się w książce mnie zaskoczyły, bo ani razu przez myśli mi nie przeszło, że tak to właśnie może być. Motyw poszukiwania rodziny bardzo mnie ciekawił, a niestety został on przesunięty na drugi plan, wysunął się natomiast wątek romantyczny. Nie żeby mi to jakoś bardzo przeszkadzało, ale spodziewałam się jednak, że uwaga zostanie bardziej skupiona na tych poszukiwaniach. Jeszcze jednym minusem jest to, że niestety nie za bardzo odczułam klimat lat 80, a szkoda, bo to był jeden z powodów, przez który chciałam poznać tę historię. Za to motyw akademii mnie zachwycił. To jest zdecydowanie coś co lubię.

Jest to lekka i idealna na jeden wieczór książka o akceptacji, poszukiwaniu siebie oraz miłości tej partnerskiej jak i przyjacielskiej. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą historią i cieszę się, że mam u siebie drugi tom, bo zżera mnie ciekawość, jak potoczą się dalsze losy bohaterów.

„Wszystkie twoje ślady” to historia, która wciąga już od pierwszej strony i nie pozwala na to, aby się od niej oderwać. Lekkie pióro autorki sprawiło, że czasami miałam wrażenie jakbym oglądała serial, tylko że w formie liter na kartkach papieru. Przysięgam, że dawno tak świetnie się nie b...

Rozwiń

Zwiń

Miałam spore oczekiwania, co do tej książki, bo nie byłam w 100% przekonana, czy na pewno przypadnie mi ona do gustu. Nie spodziewałam się jednak tego, że historia opisana w książce, będzie o wiele lepsza, niż myślałam. Lektura porusza ciężkie tematy, ale dzięki przystępnemu i lekkiemu pióru autorki czyta się ją błyskawicznie.



W żaden sposób nie zżyłam się z bohaterami, jednak ich los nie był mi obojętny. Mimo różnicy wieku pomiędzy Barbarą, a Nicolą mierzyli się oni z podobnym problemem. Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że trzęsienie ziemi to najgorsze z rzeczy, które spotkało głównych bohaterów. Niestety czym dalej w historię, tym pojawia się więcej informacji ujawniających piekło, z którym musieli się oni zmierzyć. Historia chłopaka była przerażająca. Brakuje mi słów, aby opisać jaką pustkę poczułam w momencie dowiedzenia się, co dzieje się za drzwiami jego domu. Natomiast wydarzenia z życia Barbary ukazują to, jak potworni potrafią być ludzie w stosunku do kobiet.

„I zadrżała noc” to krótka historia, która mimo swojej małej objętości przesiąknięta jest ogromną ilością smutku. Tragizmu tej powieści dodaje fakt, że trzęsienie ziemi opisane w książce naprawdę miało miejsce. Oprócz przygnębiającego wydźwięku powieść ta daje nadzieję, że w momencie kiedy myślimy, iż świat się dla nas skończył, nie warto się poddawać, bo za rogiem może czekać na nas szczęście.

Cieszę się, że sięgnęłam po tę książkę, mimo tego iż pozostawiła ona w moim sercu pustkę. Jest to wzruszająca i mimo smutku piękna historia, która ukazuje ulotność chwili i składnia do refleksji. Ciężko jest mi opisać i przekazać wszystkie emocje jakie towarzyszyły mi podczas czytania. Wiem jedynie to, że ta historia pozostanie ze mną na długo.

Miałam spore oczekiwania, co do tej książki, bo nie byłam w 100% przekonana, czy na pewno przypadnie mi ona do gustu. Nie spodziewałam się jednak tego, że historia opisana w książce, będzie o wiele lepsza, niż myślałam. Lektura porusza ciężkie tematy, ale dzięki przystępnemu i lekkiemu pió...

Rozwiń

Zwiń

Pierwszy raz miałam przyjemność przeczytać książkę, w której bohater jest w spektrum autyzmu. Autorka przedstawiła zachowania i cechy takiej osoby, jednak osobiście nie posiadam wiedzy na tyle, aby stwierdzić czy jest to w 100% zgodne z prawdą, więc nie będę się do tego odnosić. Początek historii wprowadził mnie trochę w zakłopotanie, ponieważ miałam wrażenie, że czytam jej kontynuację i jakoś nie mogłam się za bardzo w tym wszystkim połapać. Na szczęście dość szybko to minęło i z przyjemnością dokończyłam książkę.

Polubiłam głównych bohaterów, jednak nie wzbudzili oni we mnie takiej sympatii jak mama dziewczyny i jej partner, którzy często wywoływali uśmiech na mojej buzi. Klara ma serce przepełnione dobrem i nie jest obojętna na problemy innych, a Eryk to silny chłopak, który stara się dopasować do otoczenia, mimo że nie jest to dla niego proste. Borykają się oni z własnymi zmartwieniami, ale dzięki wzajemnemu wsparciu są w stanie sobie z nimi poradzić. Związek między bohaterami rozwijał się spokojnie, mimo że sama historia jest dość krótka i szybko się ją czyta, więc fajnie, że autorka to zrównoważyła. Niestety nie odczułam między nimi żadnej chemii, bardziej ich relacja do samego końca dawała mi vibe najlepszych przyjaciół, pomimo sceny która miała miejsce w epilogu.

Niestety niektóre wątki moim zdaniem były potraktowane po łebkach. Dla przykładu Wiktor, który był wspomniany na samym początku książki, nagle jakby wyparował, przez co stał się postacią praktycznie nieistotną dla całej fabuły. Ubolewam również nad tym, że temat taty Klary nie został bardziej rozwinięty. Z jednej strony rozumiem zamysł autorki, ale cieszyłabym się, gdyby w historii pojawiał się trochę częściej.

„Odkryj mnie” to lekka, a zarazem piękna oraz pouczająca historia o relacjach z rówieśnikami i rodzicami oraz mierzeniu się z problemami. Cieszę się, że została poruszona kwestia jaką jest spektrum autyzmu, bo może skłonić to osoby, które mają zerową lub minimalną wiedzę do pogłębiania tematu. Książka przekazuje ważne wartości i pokazuje, że każdy bez względu na wszystko zasługuje na miłość. Finalnie nie wywołała ona we mnie większych emocji i jest mi dość obojętna, ale jestem pewna, że chwyci za serce nie jedną osobę.

Pierwszy raz miałam przyjemność przeczytać książkę, w której bohater jest w spektrum autyzmu. Autorka przedstawiła zachowania i cechy takiej osoby, jednak osobiście nie posiadam wiedzy na tyle, aby stwierdzić czy jest to w 100% zgodne z prawdą, więc nie będę się do tego odnosić. Początek h...

Rozwiń

Zwiń